Een handvol filosofen - pagina 322

318 V E Vakfilosofische richtingen

gangsdenken in de maatschappij. Aan

deze kritische reflectie wilde hij - met

zijn belangstelling voor joodse filosofie

- ook in de praktijk werken: 'Werken

aan de V.U. zélf is het inhoud en bete-

kenis geven, het onderschrijven van die

doelstelling'.7"*

Broekman was benoemd voor twee

dagen per week en voor de duur van

drie jaar. Dat hij doorgaans slechts een

dag per week op de medische faculteit

aanwezig was, kwam hem op kritiek te

staan van de leden van zijn vakgroep -

overigens zonder resultaat. Mede om-

dat studenten en collega's zijn onder-

wijs positief beoordeelden, volgde in

1983 zijn herbenoeming, opnieuw voor

drie jaar, en in 1986 een permanente be-

noeming die duurde tot zijn emeritaat

in 1995-

J.M. Broekman Onder zijn supervisie kwamen enke-

le promoties tot stand, maar het is op-

vallend dat Broekman noch een inaugurele noch een afscheidsrede heeft gehouden.'''

Wie hem later hierover aansprak, kreeg als antwoord dat hij er geen tijd voor had.

Bij enig doorvragen bleek dat hij er gewoon geen zin in had. Zulke redevoeringen

beschouwde hij als academische plichtplegingen waarin hij niet geïnteresseerd was.

De samenwerking tussen de vakgroep medische filosofie en ethiek en de Centrale

Interfaculteit was in de jaren zeventig vaak moeizaam verlopen. Spanningen deden

zich voor tussen enerzijds de Centrale Interfaculteit die de verantwoordelijkheid

had voor de inhoud van het filosofieonderwijs (zonder dat in deze faculteit enige

kennis bestond omtrent de inhoud van het filosofieonderwijs in de medische facul-

teit) en anderzijds de docenten van de vakgroep die verantwoordelijk waren voor

het op de geneeskunde toegespitste onderwijs. Dat de Centrale Interfaculteit ook

vertegenwoordigd was in de adviescommissie ter voorbereiding van de benoeming

van een algemeen filosoof in de Faculteit der Geneeskunde, stuitte bij een actiegroep

van studenten van deze faculteit op zoveel verzet dat zij op maandag 4 februari 1980

overgingen tot een protestbezetting van een aantal kamers van de Centrale Interfa-

culteit op de dertiende etage van het hoofdgebouw - een bezetting die de volgende

dag werd opgeheven.^'' Niet alleen ten opzichte van de Centrale Interfaculteit, maar

ook jegens het Academisch Ziekenhuis verkeerde de vakgroep in een zeker isole-

74 Aldus Broekman in interview in 't Kladschrift, (1981/1982), i, pp. 14-18. O o k Broekman, 'Kanttekening bij

een interview', in 't Kladschrift, (1981/1982), 4, p. 28.

75 Broekman trad op als promotor (in de Faculteit der Geneeskunde) van A.K. Oderwald, Geneeskunde m het

teken van de filosofie. Een semiologische beschrijving van de geneeskunde (1985), C.M.P.M. Hertogh, Bachelar

en Cangmlhem. Epistemologische discontinuïteit en het ethisch normbegrip (198e) en J.R. Richters, De medisch

antropoloog als verteller en vertaler. Met Hermes op reis m het land van de afgoden (1991).

j6 'Lit Ad Valvas, 27, 21 (8 februari 1980).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen