Omstreden normalisering - pagina 58

In deze periode wordt, aldus Brinkman, hard gewerkt aan het norma-

liseren van de relatie tussen geloof en wetenschap. Deze inspanningen

onttrekken zich echter goeddeels aan het gezichtsveld van de radicale

studentenbeweging. Pas in de jaren tachtig worden de uitkomsten van

de zoektocht zichtbaar. Maarten Maurice, hoogleraar Wiskunde en

nauw verbonden met het Bezinningscentrum van de VU, is een

spraakmakende vertegenwoordiger van een ander denken over over

geloof en wetenschap.^^ Het gaat hem om de vraag hoe geloof en we-

tenschap als 'twee vormen van kennis, respectievelijk hoe die twee

vormen van spreken zich onderling tot elkaar verhouden, en hoe zij

elkaar eventueel beïnvloeden.'^^ De essaybundel te zijner nagedachte-

nis heeft als passende titel meegekregen: De eigen wijsheid van weten-

schap en geloop'^ Founding father is echter Kees Van Peursen, de eerste

hoogleraar wetenschapsfilosofie aan de VU. Tijdens het internatio-

naal congres Concern about Science, ter gelegenheid van het VU-eeuw-

feest in oktober 1980, munt Van Peursen het onderscheid tussen we-

tenschappelijke kennis en andere vormen van kennis, zoals in ethiek,

politiek, kunst en religie.^' Rector magnificus Taede Sminia komt eind

jaren negentig met eenzelfde benadering. Het geloof heeft zijn eigen-

heid en de wetenschap ook. Ze kunnen voor elkaar een heleboel bete-

kenen. En zo vervolgt hij: 'De wetenschap wordt altijd in een bepaalde

context beoefend en die context bepaalt de wetenschap. Wetenschap

waarbij principes, gedachten, denkbeelden uit de Bijbel een rol spelen

is wel degelijk mogelijk. Als je naar het Bijbelse verhaal kijkt, dan zit

daar een aantal hoofdelementen in die kunnen meespelen in de bepa-

ling van je onderwerp. Rentmeesterschap, dienstbaarheid, barmhar-

tigheid - allemaal christelijke waarden, die humanistische waarden

zijn geworden. Als je met dat soort termen aan de slag gaat en je pro-

beert dat te vertalen, kun je in de wetenschap keuzen maken.'^^

De inspanningen van hoogleraren, stafleden en bestuurders om tot

nieuwe werkbare verbindingen te komen tussen de werelden van we-

tenschap en geloof ontrekken zich, als gezegd, grotendeels aan het ge-

zichtsveld van de radicale studentenbeweging. Brinkman wijst nog op

een andere ambiguïteit die in deze jaren aan betekenis gaat verliezen:

'Met de zwaai van Popper naar Kuhn verliest het wetenschappelijk

atheïsme aan gezag.' Voor een 'religievriendelijke' universiteit als de

VU zouden hierdoor meer gunstige contexten zijn ontstaan.^^

56

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen