GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Een handvol filosofen - pagina 157

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een handvol filosofen - pagina 157

Geschiedenis van de filosofiebeoefening aan de Vrije Universiteit in Amsterdam van 1880 tot 2012

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

6 S. U. Zuidema: in de greep van negatieve kritiek 153

consequenties mee'. Met deze stellmg sloot hij zich aan bij de uitspraak die de ge-

reformeerde synode van Amsterdam in hetzelfde jaar had gedaan over de onver-

enigbaarheid van het lidmaatschap van de NSB en dat van de Gereformeerde Kerken

- een uitspraak waar de theologen prof.dr. H . H . Kuyper en prof.dr. V. H e p p het

mee oneens waren. Hij raakte dus een onderwerp dat destijds aan de Vrije Univer-

siteit gevoelig lag, maar Zuidema zou Zuidema niet zijn als hij dat niet aandurfde.

D e hoogleraar pedagogiek, prof.dr. J. Waterink was in zijn oppositie over die stel-

ling begonnen. H e t moet doodstil geweest zijn in de zaal toen Waterink zei dat hij

het met de p r o m o v e n d u s eens was en vervolgens opmerkte dat 'indien de N.S.B. een

antichristelijke wereldbeschouwing huldigde er kerkrechtelijke gevolgen aan moes-

ten [worden] verbonden, maar was dat juist?' Zuidema was met zijn antwoord be-

gonnen en zei dat de 'N.S.B immers licht-te-doorzien antichristelijk [was]', toen

de pedel het hora est liet horen.'** Hij had van zijn opponenten veel waardering voor

zijn boek gekregen en promoveerde cum laude.

In 1937 scheepten de Zuidema's en hun drie kinderen zich in voor de lange reis naar

Solo op Midden-Java. Zij beleefden er een gelukkige tijd, kregen daar nog drie kinde-

ren, tot in het voorjaar van 1942 de Japanse bezetting van Java een dramatische wen-

ding in hun bestaan bracht. Deze bezetting betekende een lijdensweg voor talloze

buitenlanders, ook voor hen. Zuidema werd in het voorjaar van 1942 geïnterneerd in

de jezuïetenpastorie in Solo. Hij kreeg van de bewaking geen toestemming om in au-

gustus aanwezig te zijn bij de geboorte van hun zevende kind. Verdriet over het leven

in afzondering van zijn gezin en bezorgdheid over zijn vrouw en kinderen, soms

overmand door sombere toekomstbeelden, belemmerden hem om zich te concentre-

ren als hij probeerde een boek te lezen. Meditatie en gebed gaven hem na verloop van

tijd innerlijke rust en zelfs kracht om te lezen en te schrijven. Aan studiemateriaal

geen gebrek in de bibliotheek van de pastorie. Hij begon met het schrijven van een

manuscript over Ons gebed, een theologisch, filosofisch en meditatief geschrift dat

hij opdroeg aan zijn kinderen - kinderen in oorlogstijd!"

Ruim een half jaar later, in 1943, werd Zuidema overgebracht naar het mannenkamp

Baros bij Bandoeng. Zijn vrouw en hun zeven kinderen werden op transport gesteld

naar kamp Soemowono en een jaar later naar kamp Ambarawa, beide op Midden-Java.

In Ambarawa, waar ruim tweeduizend mensen waren ondergebracht, wist zij het

hoofd boven water te houden - een vrouw met een sterk karakter, en een opgewekte

moeder. Als de Jappanners geweld gebruikten tegen gevangenen, riep zij haar kinde-

ren naar binnen. Zij nam geen risico's, maar toonde zich niet bang voor de Japanners.>•*

Na de capitulatie van Japan zag Zuidema kans om van Bandoeng naar Midden-Java

te reizen om zijn gezin op te zoeken. Zijn vrouw en hij zagen er uit als vel over been,

maar hun huwelijksband en wederzijdse üefde bleken ongeschonden. Ook hun ze-

ven kinderen hadden het Jappenkamp overleefd. In september 1945 reisde het gezin

via Semarang naar Ceylon, waar zij vier maanden werden ondergebracht in een kamp

voor repatrianten in Kandy.

54 Citaten uit een brief van Voilenhoven aan Janse (begin oktober 1936), geciteerd uit Stellingwerff, VoUenho-

ven, p. 136.

5 j Zuidema schreef het manuscript in 1942-43; het zou tien jaar later in Nederland als boek verschijnen.

56 Biografische informatie verkreeg ik van twee kinderen van Zuidema, mevrouw L.M. Zuidema en de heer R.

Zuidema (Zeist, 4 november 2008). Over het leven van onder anderen mevrouw Zuidema en haar zeven kinderen

in de genoemde Jappenkampen, zie A.J. te Velde-Baarsma, Onze kampjaren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013

Publicaties VU-geschiedenis | 548 Pagina's

Een handvol filosofen - pagina 157

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013

Publicaties VU-geschiedenis | 548 Pagina's