Omstreden normalisering - pagina 24

v s . Al in 1966 werd op Stanford University de kamer van de rector be-

zet uit protest tegen regelingen die het mogelijk maakten studenten op

te roepen voor het voeren van oorlog in Vietnam.*^

Hans Righart maakt het conceptuele onderscheid tussen post war

history (enkelvoud) en post war histories (meervoud). Daarmee wil

hij recht doen aan de grote verscheidenheid tussen de verschillende

landen, en tegelijkertijd oog houden voor 'de ingrijpende transnatio-

nale veranderingen na de Tweede Wereldoorlog'.*^ De moeizame

transformatie van elite- naar massa-universiteit is een krachtig voor-

beeld van zo'n transnationale verandering, maar het proces krijgt wel

in elk land een eigen dynamiek. Geert Mak merkt in zijn opus In Euro-

pa op: 'De culturele bewegingen waren internationaal, de concrete en

vaak onvermijdelijke conflicten die daarop volgden, waren - op Viet-

nam na - meestal nationaal.'*^ En zo is het. Contexten, omstandighe-

den en verhoudingen waren zeer verschillend tussen landen, maar ook

erbinnen, dus ook in Nederland. Met respect voor de overeenkomsten

(bijvoorbeeld de overgang van elite- naar massa-universiteit): de ver-

schUlen in contexten, omstandigheden en verhoudingen tussen VU

en GU - allebei Amsterdamse universiteiten - waren groot, met alle

gevolgen van dien voor strategie en optreden van de radicale studen-

tenbeweging. De SRVU was echt iets anders dan de Algemene Studen-

ten Vereniging Amsterdam (ASVA), de studentenvakbond aan de Ge-

meente Universiteit.

In dit boek probeer ik te achterhalen welke bijdrage de radicale stu-

dentenbeweging aan de VU, in verbondenheid met de landelijke radi-

cale studentenbeweging, gedurende de lange jaren zeventig heeft gele-

verd aan het complexe proces van omstreden normalisering. Het

proces dat, als gezegd, nauw verbonden is met het meer generieke pro-

ces van de transformatie van de klassieke elite- naar de moderne massa-

universiteit. Daarnaast ben ik op zoek naar een antwoord op de vraag

waarom de studentenbeweging enige tijd succesvol kon zijn en waar-

om het na een aantal jaren goeddeels gedaan is met die invloed. Welke

factoren zijn hiervoor bepalend geweest?

Met deze vragen plaats ik mij in het kamp van Gabriel van den

Brink, voormalig Nijmeegs studentenactivist en thans hoogleraar in

Tilburg. Van den Brink bekritiseert auteurs die volstaan met het plaat-

sen van de toenmalige radicale studentenbeweging in een enkelvoudig

goed-foutschema.

22

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen