GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Omstreden normalisering - pagina 178

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Omstreden normalisering - pagina 178

Hoe de Vrije Univseriteit veranderde in de lange jaren zeventig

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

2. Het universitair-politieke speelveld - strijd o m

beslismacht op alle niveaus

Democratie betekent: gewoon beginnen, je mond opendoen over

al die dingen. Laten merken dat je je niet onderwerpt, maar dat

je actief zelf bepaalt watje wilt met je studie en wat daarmee te

maken heeft (anders kun je net zo goed Franco tot voorzitter van

de subfaculteit benoemen).

Pamflet uit 1971"

2.1 Ambigue inzet: meebesturen én actie-instrument

De WUB beoogt het proces van democratisering aan de universiteiten

te reguleren, in goede banen te leiden. De wet is het sluitstuk van de

interventie van minister Veringa in 1969, direct na de eerste bezet-

tingsgolf aan de Nederlandse universiteiten. Studentenbeweging en

bewindslieden staan daarna op dit speelveld tegenover elkaar, zonder

elkaar overigens al te vaak direct te treffen. Het gevecht om de demo-

cratische inrichting van het universitaire bestuur wordt vooral ge-

voerd op de universiteiten, in (sub)faculteiten, instituten en vakgroe-

pen. Er zijn in de lange jaren zeventig nauwelijks landelijke

demonstraties voor democratisering en tegen maatregelen van de re-

gering om de zeggenschap van studenten in te perken. De Kleinse

WUB, zoals het in het studentenjargon heet, is wel een belangrijk is-

sue, maar het lukt het LOG nauwelijks om een landelijke, breed gedra-

gen protestbeweging tot stand te brengen.

Oppervlakkig gezien leek vergaderen wel het primaire productiepro-

ces van de universiteit. Er waren besturen, raden en commissies te

over. Je kon als je wilde elke dag naar een vergadering. Ik noem: eerste-

jaarsgroep, basisjaarraad, kandidaatsgroep, vakgroepvergadering,

onderwijscommissie, benoemingscommissie, ad hoe-commissie, sub-

faculteitsraad, faculteitsraad, universiteitsraad, en de vele raden en

commissies voor het beheren van de vele studentenvoorzieningen.

Het vergadercircuit had een vast ritme: lange agenda's, langdurige ver-

gaderingen met spreektijden, replieken en duplieken voor fracties,

uitvoerige notulen, omvangrijke actiepuntenlijsten - geheel analoog

aan de rituelen van bijvoorbeeld gemeenteraden. Ik lees verslagen

van plenaire vakgroepvergaderingen waarin bijna woordelijk staat

176

•v

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013

Publicaties VU-geschiedenis | 388 Pagina's

Omstreden normalisering - pagina 178

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013

Publicaties VU-geschiedenis | 388 Pagina's