Een handvol filosofen - pagina 368

364 ^ï B Verdere uitbouw van de faculteit

bijdrage aan de discussie over wijsgerige problemen? Is joodse filosofie een onder-

deel van de godsdienstfilosofie of is zij veeleer het filosoferen door joden? Bestaat er

eigenlijk wel zoiets als joodse filosofie of is de term innerlijk tegenstrijdig, 'hölzer-

nes Eisen und ein Mifiverstandnis', zoals Heidegger christelijke filosofie typeerde?''

Ter toelichting van zijn antwoorden op deze vragen citeerde Munk een tekstfrag-

ment van de Griekse filosoof Theophrastus van Eresus, waarin deze auteur terloops

opmerkte dat joden 'filosofen van nature' zijn.'- Was uit deze uitspraak van Theo-

phrastus af te leiden dat joodse filosofie geen 'hölzernes Eisen' is? Het tekstfragment

van Theophrastus, en meer nog de analyse die Munk in zijn oratie gaf van de discus-

sie van Mendelssohn, Maimonides en Hermann Cohen met Immanuel Kant, maak-

ten duidelijk dat het joodse denken van Mendelssohn, Maimonides en Cohen niet

kon worden getypeerd als 'hölzernes Eisen'.

Met zijn rede had Munk een schets gegeven van de onderwerpen die hem bezig-

hielden en die hij in zijn onderwijs zou behandelen en in zijn onderzoek nader zou

uitwerken. In zijn colleges koos Munk elk jaar een thema op het terrein van de mo-

derne joodse filosofie, dat paste binnen de studierichting geschiedenis van de moder-

ne filosofie. De gekozen thema's waren 'Immanuel Kant en Hermann Cohen over

jodendom', 'Kant over religie, in het bijzonder het jodendom', 'Franz Rosenzweig,

Der Stern der Erlösung', 'Joodse filosofie van Mendelssohn tot en met Levinas' en

'Sociaal-politiek denken in het jodendom'. Omdat Munk de geschiedenis van de mo-

derne filosofie gebruikte als bedding voor zijn ondei^wijs in de moderne joodse filo-

sofie, werd zijn onderwijs door de studenten niet als een Fremdkörper, maar als een

geïntegreerd onderdeel van het studieprogramma van de geschiedenis van de filosofie

ervaren. We komen Munk opnieuw tegen bij de filosofen van de historische vakken.

O.L. Lizzini: filosoof van de islam in dialoog met jodendom en christendom

Rond 2005 werd de religieuze en culturele diversiteit aan de Vrije Universiteit een

gespreksonderwerp, mede omdat in enkele faculteiten docenten en moslimstuden-

ten problemen kregen in hun onderlinge omgang. Diversiteit werd een beleidson-

derwerp van het college van bestuur. In die tijd ontwikkelde het bestuur van de

Faculteit der Wijsbegeerte een strategisch plan om meer aandacht te besteden aan

de religieuze diversiteit in de filosofie en met name aan de reflectie op christelijke,

joodse en islamitische filosofie. De faculteit beschikte over enkele docenten (Geert-

sema. Glas en Buijs) die de reformatorische wijsbegeerte waren toegedaan en een

hoogleraar (Munk) die joodse filosofie doceerde. Het aantrekken van een docent

voor islamitische filosofie zou voor de faculteit een kans bieden om in haar on-

derwijs en onderzoek een begin te maken met de dialoog tussen beoefenaars van

christelijke, joodse en islamitische filosofie. In de context van een multireligieuze

en multiculturele Nederlandse en met name Randstadsamenleving, waarin de Vrije

Universiteit zich bevindt, zou de Faculteit der Wijsbegeerte een bijdrage kunnen le-

veren aan de reflectie op de ontwikkeling van de wijsbegeerte in joodse, christelijke

en islamitische context.

51 M. Heidegger, Emfuhrung m die Metaphysik (Tubingen, 1958), p. 6.

52 Munk, Ware Kantjude gewesen^ p. 5.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen