Omstreden normalisering - pagina 225

leerd, lag in het negeren of het onderbelichten van sociale struc-

turen. Er moest in de sociologie meer aandacht zijn voor sociale

verhoudingen, belangen en machtsverschillen die samenhingen

met de economie (voortbrenging van goederen en diensten).'^^

De sociologische benadering van hoogleraar Kuiper Hzn. wordt afge-

daan als de sociologie van de 'randen en stangen', een aardige doch

cynische kwalificatie van zijn sociologie van rangen en standen. De

politicologie van hoogleraar Kuypers wordt pejoratief neergezet als

politicologie als doelbewust lapmiddel. Dergelijke benaderingen zijn

in het perspectief van radicale studenten niet behulpzaam om de grote

maatschappelijke vraagstukken goed te behandelen. Peter Geschiere

herinnert zich waarom marxistische theorieën een alternatief boden

voor theorieën die op dat moment binnen de sociale wetenschappen,

en in zijn situatie binnen de antropologie dominant waren. 'In die tijd

was het echt not done om over uitbuiting en strijd binnen Afrikaanse

samenlevingen te schrijven. Wij waren vooral de strijd op dat vlak aan

het voeren.'"^

De discussie die hoogleraren, medewerkers en bestuurders voerden

over een nieuwe verhouding tussen geloof en wetenschap als twee vor-

men van kennis die elkaar beïnvloeden , is voor radicale studenten

geen issue. Volgens sommige teleurgestelde mensen is de VU een sim-

plex ordo geworden met het wetenschappelijke bedrijf op de eerste en

belangrijkste plaats. Het geloof zou kaltgestellt zijn. 'We zijn hier aan

een universiteit, daar houden we ons aan de regels van de weten-

schap.''^^ Voor de radicale studentenbeweging staat de verhouding

tussen wetenschap en ideologie centraal, in een tijd dat crisis wordt

gepredikt in de (sociale) wetenschappen.

4.3 Crisis in de (sociale) wetenschappen

De renaissance van het marxisme in de lange jaren zeventig is bij nader

inzien niet verrassend. Ze is allesbehalve exclusief verbonden met de

radicale studentenbeweging. Er is in wetenschappelijke gemeenschap-

pen behoefte aan een groot, omvattend en maatschappijkritisch ver-

toog. 'Fiddling whüe Rome burns', dat verwijt de jonge Abram de

Swaan empirisch georiënteerde neo-positivisten.'3 VU-socioloog

Geert de Vries heeft het in zijn Talmalezing uit 2009 over 'een contesta-

tie rond de sociale wetenschap'. Een contestatie die zich zijns inziens

223

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen