Een handvol filosofen - pagina 380

3/6 VI C Filosofen van de systematische vakken

gende onderwerpen uiteen - een visie die hij presenteerde met de indringende vraag:

'What should be the Christian's overarching goals with respect to our present so-

cial order? O r , to p u t the question more pointedly, H o w should the Christian insert

himself or herself into the present social order?'^ Zijn boek bevat een filosofische

analyse van het begrip rechtvaardigheid, maar de strekking is hoe rechtvaardigheid

in de praktijk moet en kan w o r d e n gerealiseerd.

Zo gaf hij in het eerste hoofdstuk een analyse van de motieven van het vroege calvi-

nisme dat niet alleen een kerkelijke reformatiebeweging, maar ook een maatschappe-

lijke en politieke vernieuwingsbeweging wilde zijn. Wolterstorff oversteeg de be-

schrijvingen van E. Troeltsch, M. Weber en M. Walzer over dit onderwerp met zijn

analyse van het vroege calvinisme dat de noodzaak inzag om maatschappelijke struc-

turen (historisch gegroeide producten van menselijke vormgeving) te veranderen.

Het vroege calvinisme leverde volgens hem de grondslag voor een praxis-oriented

theorievorming omtrent de sociale werkelijkheid. Vandaar zijn typering van het

vroege calvinisme als een world-formative Christianity. Deze typering hield hij vast

als een motief in de volgende hoofdstukken, die hij afsloot met een kritiek op de cal-

vinistische wijsbegeerte van Dooyeweerd. Deze wijsbegeerte was volgens Wolter-

storff sterk georiënteerd op religieuze uitgangspunten en in de scheppingsorde ver-

ankerde 'structuurbeginselen'. Zij was volgens hem te weinig geprofileerd als een

praxis-oriented theory, waardoor zij te weinig luisterde naar en geen stem gaf aan ar-

men, machteiozen en verdrukten.'

H e t college van bestuur toonde zich ingenomen met Wolterstorffs Kuyperlezin-

gen. H e t bewonderde zijn originaliteit, veelzijdigheid en openheid, en vooral zijn

vermogen om de relaties tussen christelijk geloof, filosofie en wetenschap creatief te

doordenken. Wolterstorff raakte bevriend met de rector prof.dr. H . Verheul en de

voorzitter van het college van bestuur, drs. H.J. Brinkman. T o e n de Centrale Inter-

faculteit later met het voorstel kwam o m Wolterstorff in 1986 te benoemen als o p -

volger van Van Peursen, had de faculteit dan ook bij voorbaat de steun van het col-

lege van bestuur.

Wolterstorff zou slechts vier jaar aan de faculteit verbonden blijven. Gedurende

deze periode was hij per academisch jaar ruim vijf maanden aanwezig (januari/fe-

bruari tot en met juni), waarin hij doctoraal colleges kennis- en wetenschapsfilosofie

gaf, tentamens afnam en werkstukken met studenten besprak. O m studievertraging

te v o o r k o m e n k o n d e n studenten in de periode van zijn afwezigheid terecht bij zijn

medewerker dr. F. Schipper.

H e t filosofisch niveau van Wolterstorffs colleges was een uitdaging voor de stu-

denten. Elke vraag die een student stelde, nam hij volstrekt serieus en begon stee-

vast met een opmerking in de trant van: 'Laten we hier met elkaar over nadenken'.

Vervolgens analyseerde hij de vraag, wees op eventuele implicaties, gaf een mogelij-

ke benadering o m tot een antwoord te komen, gaf andere benaderingen in overwe-

ging en was streng in het handhaven van een rationele en consistente argumentatie.

In zijn onderwijs en gesprekken met studenten en promovendi maakte hij - zonder

vertoon van geleerdheid - gebruik van zijn formidabele kennis van de filosofie van

7 Wolterstorff, Until Justice, p. vu.

8 Wolterstorff, Until Justice, Chapter VIII.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen