Omstreden normalisering - pagina 27
Hoe de Vrije Univseriteit veranderde in de lange jaren zeventig
menleving een geheel nieuwe definitie en organisatiestructuur van het
studentendom ontwikkelt. Bursalen en nihilisten (voor een groot deel
elkaar overlappende verzamelingen) verenigen zich en beginnen op te
komen voor hun belangen richting overheid en officiële instanties
binnen universiteit en studentenwereld.^^ De standenideologie wordt
aldus Janssen eind jaren zestig ingewisseld voor een klassestrategie.^'*
De Belgische socioloog Bram Langmans komt decennia later tot ver-
gelijkbare bevindingen.75 Studenten bevinden zich, ondanks de vele
veranderingen in de materiële positie als gevolg van aanscherpingen
van wettelijke rechten en plichten ook anno 2012 in een unieke en pa-
radoxale maatschappelijke positie. Met een studentenkaart op zak
hebben ze een vrijgeleide om zich tijdelijk aan de woelige realiteit van
het echte, werkende leven te onttrekken. De Lediggang, zoals hij dit
noemt, die hiervan het gevolg is, is de vrijheid om zich niet bezig te
hoeven houden met verzekeringen en afbetalingen, hypotheek en le-
venszekerheid. Er is vrijheid om zich bezig te houden met waar men
echt in geïnteresseerd is. Deze vrijheid biedt studenten relatief veel
ruimte om een kritische houding aan te nemen ten opzichte van heer-
sende normen en waarden waarop het werkende maatschappelijke le-
ven zich baseert. Hiermee is overigens niet gezegd dat studenten ook
een kritische houding zullen aannemen. Dat hangt af van tal van
maatschappelijke factoren en omstandigheden.
Karakteristiek voor studenten is voorts dat ze in een levensfase ver-
keren waarin ze loskomen van vooral ouderlijke bindingen en op weg
zijn naar nieuwe sociale bindingen door initiatierituelen. Ze komen
letterlijk terecht in andere maatschappelijke sferen. Conflicten met de
oudere generatie liggen op de loer.''* Ton Regtien heeft eind jaren zes-
tig een goed oog voor deze wat eigenaardige positie van studenten. Hij
beschouwt studenten als een tussencategorie, als 'fireischwebende In-
telligenz'. Ietwat romantisch schrijft hij:
Hautain of bohémien, baardig of overkleurig, verkwistend of
straatarm, de student is voor de burger een onbegrijpelijk feno-
meen dat losstaat van de gemeenschap en daarin geen noemens-
waardige functie vervult.^
De socioloog Jacques van Doorn komt met eenzelfde bevinding.^^ Hij
typeert, begin jaren zeventig, het student-zijn als een periode waarin
wat verloren wordt rond gelopen in een niemandsland tussen het ou-
derlijke regime van gisteren en het (nog onbekende) maatschappelijk
25
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013
Publicaties VU-geschiedenis | 388 Pagina's
![Omstreden normalisering - pagina 27](https://geheugenvandevu.digibron.nl/images/generated/publicaties-vu-geschiedenis/omstreden-normalisering/2013/01/01/1-thumbnail.jpg)
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013
Publicaties VU-geschiedenis | 388 Pagina's