Revue 1994 - pagina 25

schrijf en in elk toespraakje dat ik houd. De belangrijkste verworvenheid in het wetenschappelijk onderwijs van de afgelopen twintig jaar vind ik dat er veel meer eenheid is gebracht in de studieprogramma's. Door de druk van buiten zijn we gewoon geraakt aan interne en externe kwaliteitstoetsen. De programma's zijn tegen het licht gehouden en op papier gezet. Vroeger deed iedereen wat hij wilde, nu is er meer samenhang. We weten ook beter van elkaar wat we doen. "Die eenheid geldt vooral voor het vakinhoudelijke deel van de studieprogramma's. Wat ik nu beoog is dat er ook meer eenheid komt in de culturele- en vormingsaspecten van de studies. Ik noem dat de waarde, de eerste W. Op dat punt weten de meeste docenten nog niet van elkaar wat ze doen. Het gebeurt te veel hapsnap." "Ik wil daar meer aandacht voor en ook proberen er meer lijn in te krijgen door alle faculteiten heen. Je kunt daarover natuurlijk heel cynisch doen en een beetje mopperen dat de politici niet deugen en zo, maar dat lijkt me niet de beste houding om jonge academici voor de volgende vijftig jaar op de wereld te zetten. Er moet hoop zijn. Het is nu veel moeilijker dan toen ik studeerde, in de jaren vijftig. We zaten toen in een periode van opbouw, van groei. Nu is het andersom en op z'n best gaan we niet te veel achteruit." Waarheid De tweede W staat voor waarheid. "Als er VUAmsterdam op een rapport staat, moet dat een betrouwbaar rapport zijn. Niet naar de mond van opdrachtgevers geschreven. Niet alleen gericht op toepassingen of onder pressie van belangengroepen. De wetenschapsbeoefening aan de Vrije Universiteit moet sterke elementen van onafhankelijkheid, betrouwbaarheid hebben. Steeds meer geldbronnen eisen wetenschappelijke resultaten die praktisch bruikbaar zijn, bijvoorbeeld de EG-pro-

vrije Universiteit

amsterdam

grammas en het derde-geldstroomonderzoek. Op zichzelf is daar niets tegen, mits het niet leidt tot wetenschappelijke uitspraken die niet deugen, of die te ver gaan om de opdracht- of subsidiegever tevreden te stellen, zoals ik op allerlei andere plaatsen, tot en met Princeton heb zien gebeuren." "Ik ben rond 1 980 vice-voorzitter van de PPR geweest vanuit het gedachtengoed van de toenmalige Christen-radicalen. Ik was toen belast met de inhoud van het partijprogramma. Mij bleek dat uiteindelijk er toch iets wringt tussen politiek en wetenschap. Binnen die partij was er een stroming die niet alleen de bestaande kerncentrales wilde sluiten, maar ook de onderzoekscentrales in Petten en Delft, ik was daar tegen. Het is toch onzin om wetenschappers te verbieden om onderzoek naar kernenergie te doen? Het voorstel om alles te sluiten heeft het toen gelukkig niet gehaald, maar ik vroeg me wel af wat ik had moeten doen als het het wel had gehaald. Een voorstel naar het publiek toe verdedigen waar ik niet achter stond... Hier op de VU hoef ik nooit compromissen te sluiten tussen mijn gewone geweten en mijn wetenschappelijke geweten. Dat is het unieke van deze instelling." Waardigheid "Een derde element is waardigheid. Dat uit zich bij liturgische vieringen, bij het afscheid van hoogleraren, waarvan de VU meer werk maakt of wil maken dan sommige andere instellingen. De toespraakjes bij de uitreiking van de doctoraalbullen zijn onderhand in Nederland tamelijk uniek. Het zegt iets over de zorgvuldigheid waarmee je ook dat soort gebeurtenissen benadert." "Neem bijvoorbeeld de ontvangst op 20 november van de nieuwe hoogleraren. We verwelkomen ze in de bovenzaal van de Nieuwe Kerk. Moetje nagaan, in hartje Amsterdam, in de kerk waarvan Abraham

Column

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen