Revue 2000 - pagina 8

Optische illusie De buitenspelregel is een van de meest spraakmakende regels in het hedendaagse voetbal. De bewakers van buitenspel, de assistent scheidsrechters, hebben het er maar moeilijk mee. De grensrechters, die ieder een helft van het veld in de gaten houden, maken tot ergernis van de toeschouwers in het stadion en de televisiekijkers vaak fouten. "Grensrechters kunnen er niks aan doen. Door optische vertekening bij de beoordeling van buitenspelposities maken ze regelmatig fouten", aldus Raóul Oudejans, onderzoeker bij de faculteit Bewegingswetenschappen. "Optisch bedrog kan voetbalclubs in feite miljoenen gulden kosten."

6

vrije

"Ons onderzoek heeft uitgewezen dat het probleem zit in de hoek van waaruit de grensrechter de spelsituatie beoordeelt. In de meeste gevallen staat de grensrechter namelijk niet ter hoogte van de laatste verdediger maar iets meer in de richting van het doel. En vanuit die hoek zijn fouten als gevolg van optische vertekening onvermijdelijk." Aanleiding voor het onderzoek van de zes bewegingswetenschappers was een artikel van Spaanse onderzoekers in het vooraanstaande medisch tijdschrift The Lancet in 1998. In dat artikel beweren Spaanse onderzoekers onder leiding van professor Sanabria dat grensrechters fouten maken omdat ze de passer en de ontvanger niet in een oogopslag kunnen zien. Op het moment dat de pass wordt gegeven, moet de grensrechter zijn blik verplaatsen naar de ontvanger. "Deze korte oogbewegingen duren een paar honderd milliseconden, afhankelijk van de hoek die het oog moet maken om de aanvaller scherp op het netvlies te krijgen. Tijdens het verplaatsen van de blik kan het oog geen nieuwe visuele informatie opnemen, waardoor de grensrechter de kans loopt iets te missen. In die tijd kan een aanvaller op volle snelheid al minstens anderhalve meter zijn weggesprint bij zijn verdediger met wie hij eerst op een lijn stond. Zeker als de verdediger in voorwaartse richting beweegt", meent Oudejans. "Hoewel iedereen beweerde dat de Spanjaarden hun hypothese hadden getoetst.

Twee jeugdelftallen van Feyenoord (onder de 14 en 1 5 jaar) speelden 200 buitenspelsituaties na. Drie ervaren assistent scheidsrechters van de KNVB moesten de situaties beoordelen. De passes werden in gevarieerde patronen op de aanvaller gegeven, zodat de assistent scheidsrechter niet wist wat er pre-

Universiteit

Revue

amsterdam

Raóul Oudejans bleken de bewijzen te ontbreken. De Spaanse onderzoekers hebben alleen gebruikgemaakt van modellen en hun bevindingen niet in praktijk getoetst. In samenwerking met Raymond Verheijen, die als aio is aangesteld op het voetbalproject, waarvan dit onderzoek deel uitmaakt, is toen een opstelling bedacht waarin de hypothese van Sanabria kon worden getoetst."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen