GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1898 - pagina 90

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1898 - pagina 90

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

88

vragen, als hij zou neer-liggen dood en koud en sprakeloos.

Er was wanhoop in m'n kleine hait: maar tegelijk een v; st

besluit, het besluit, dat ik tot hem zou gaan en dat ik hem

zou vastgrijpen, en vragen: »vergeef me."

En dan, dan zou ik ruste hebben, als hij mij vergeven had.

Stillekens sloop ik weg uit het huis van m'n grootouders,

telkens zeggend in mezelf, dat ik het vragen wilde.

Maar toen ik stond voor onze eigen woning, toen ik den

deurknop greep, om binnen te gaan, toen stelde zich iets in

mijn weg: ik mocht niel, het was mij verboden thuis te komen.

Ik ging heen, kwam terug, en ging weer heen. Doch een

oogenblikje later stond ik op dezelfde plaats.

Er woedde een heete strijd in me.

Ik wou met al mijn willen tot hem gaan, schreiend vragen,

of 't Aveer goed zoude zijn tusschcn ons.

Maar ik mocht, ik mocht niet.

Toen scheen 't verbod mij Avreed, harteloos-wreed, want ik

kon nog niet begrijpen, wat croup, wat besmetting was, en

mijn kinderverstand kon het niet goedvinden, dat ze zóó met

mij deden.

En toen wielde en draaide en warrelde en suizelde het in

m'n kinderhoofd, dat ik moest, dat ik moest . . . . ik kon het

wel uitschreien en uitgillen, dat ik moest, want ik had immers

zijn vergeving nog niet . . . . en hij zou sterven.

En daardoorheen ging het duidelijk, snerpend, regelmatig-

optikkend, uit mijn borst: mag-niet, mag-niet, mag-niet. —

Zoo was het één minuut, twee minuten, een paar seconden

misschien. Maar op-eens, daar drongen de wroeging en de

angst mij voort door de openstaande deur naar binnen, in

de smederij.

Hoor 't klinkt weer, dat nare, benauwde hondengeblaf. Nog

eens, hoogcr, scherper, gillender dan eerst. Mijn hart voelt

een oogenblik zich saamnijpcn als door een harde hand; een

gevoel van schuwe vrees overweldigt mij: maar het van me

afschuddend, treed ik voort. Doch eer ik kwam in de kamer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1898

Studentenalmanak | 138 Pagina's

Studentenalmanak 1898 - pagina 90

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1898

Studentenalmanak | 138 Pagina's