Studentenalmanak 1899 - pagina 179
E P I D E M I E .
e groote stad had er geen weet van en leefde onbe-
zorgd voort.
Ze was als een kind, dat even verwonderd opziet en dan
weer doorspeelt, als het vader en moeder hoort zuchten,
wanneer ze, moeite-gebogen de hoofden, wachten op dat
schrikkelijke, dat ze voelen in de lucht en zien in alle
hoeken van hun vriendelijk huis: op den slag, die treffen
zal en in dat treffen, hun eigen en het geluk van hun kind
zal vergruizelen.
De groote stad speelde onbezorgd het lawaaiige levensspel.
Wel werden er ver aan den blauwen horizont wolken
gezien, met haar zwart grauwend het azuur, dragende in
zich snel komend verderf; wel was er in den vasten bodem
van oogenblik tot oogenblik een trilling waar te nemen,
die uitbarsting voorzeide van vloeiend vuur, overstelpend
huis en akker en dier en mensch, alles verschroeiend en
doodend; maar toen lette de groote stad daar nog niet op,
zag ze niet verder dan hare grenzen getrokken waren, wist
ze van de grauwe donderwolken nog niet; voelde niet de
siddering van hare fondamenten; toen was ze nog als een
kind, dat, bij den dag levend, niet ziet de toekomst en
niet weet.
Of beter, ze hield zich zoo, omdat ze dwaas was, en niet
weten en niet zien wou.
12
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1899
Studentenalmanak | 240 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1899
Studentenalmanak | 240 Pagina's