Studentenalmanak 1902 - pagina 140

134

ieder, die ik in 't dorp kende, onder afpersing van geheim­

houdingseeden plechtiglijk verklaard) om Mijntjes hart te

bestormen, en de hoop koesterden, de een om deze, de

ander om die aannemelijkheid, die hij in zich zelf ontdekte,

het dan ook stormenderhand te zullen nemen, vroegen me,

toen ik hun 't onverwachte nieuws bekend maakte, met

wanhopige gezichten, of ze gek geworden was. „Verbeeld

je, C hris Jansen! E n die gaan strijken met 't mooiste en

liefste meisje uit heel den omtrek!"

En ik kon niet anders doen, dan hun zeggen, dat ook

ik er geen sikkepitje van snapte en dat volgens 't aloude

spreekwoord de liefde blind is.

Zoo spraken wij er over.

Maar in het huis, waar C hris Jansen met zijn Mijntje n a

al meer dan drie jaar woont, en waar ik den voorlaatsten

keer, toen ik er kwam, vergast werd op het gezicht van

een kleinen C hris (die, tot groot genoegen van mij en mis­

schien ook van den lezer, net zoo'n mooi rond kopje met

gitten oogen heeft als zijn moeder), heerscht zooveel geluk

en zooveel vrede; en Mijntje werkt zoo goed op haar man,

en hij begint zoo spraakzaam te worden, ook als er vreemden

bij zijn, dat ik ten laatste Mijntje om haar goede keuze ben

gaan bewonderen.

Ze hebben C hris zelfs verleden jaar, toen zijn schoonvader

bedankt heeft, al lid van den gemeenteraad gemaakt, en hij

doet daar zijn vrouwelijke stem altijd zoo te pas door de

vergaderzaal klinken, dat hij er al spoedig als de Piet onder

z'n collega's is beschouwd.

*

* *

Op den morgen van den dag, waarop ik deze geschie­

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen