Studentenalmanak 1902 - pagina 135

129

ik in ernst erg boos op haar, want daar was Chris toch te

goed voor.

Het was op den 26''''^" Augustus van het j"aar 1896, een

onvergetehjken datum voor mijn gansche leven, dat ik

's avonds om een uur of half zes in mijn eentje den heikant

opging.

Zonder veel plan liep ik onwillekeurig naar een plaats

bij de hei, waar een groepje dennen stond, dat door een

voetpad werd doorsneden. Ik ging daar dikwijls heen. In

het midden van het paadje, dat met een hoek door het

boschje liep, was een door de natuur gevormde bank, van

waar je naar beide kanten het laantje ten einde kon zien.

Op dat plekje, over welks charmantigheid ik maar zwijgen

zal, uit vrees van weer in poetische doolwegen te vervallen,

op dat plekje, met mijn rug tegen een denneboom geleund,

zal ik zoowat een half uur gezeten hebben, toen ik, juist

dat ik opstaan wilde, niemand minder dan Chris Jansen,

met het hoofd naar den grond gericht, van den eenen kant,

en Mijntje van Doeveren van den anderen kant over de

hei zag aankomen.

Ofschoon op erotisch gebied geen deskundige, vermoedde

ik toch, dat die twee luidjes wel niet toevallig zoo allebei

hier naar toe kwamen, en dat ze waarschijnlijk dingen met

elkander wilden bespreken, die mijn tegenwoordigheid minder

wenschelijk maakten.

Ik trok me dus bescheidenlijk even achter het denne-

boompje terug, waarvan de takken naar de achterzijde laag

bij den grond groeiden, en wilde wachten tot beiden ver-

dwenen waren, om dan huiswaarts te gaan.

Ondertusschen kwamen Mijntje en Chris, ieder van een

tegenovergestelden kant naar den hoek van 't paadje toe,

9

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen