GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1902 - pagina 98

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1902 - pagina 98

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

92

En ik hoorde daemonen gelach in de diepte!

Zoo ging de ziel onder van den „geroepene des Heeren",

van „den profeet", den „apostel", die de wereld zou voeren

als buit.

O, hij had haar gevoerd, had hij slechts geleefd en

gestreden alleen in de kracht van zijn geloof en zijne

roeping, als toen op den dag zijner wijdende zalving. Doch

herfst had het groen der lentebladeren gegeeld. Koude

winden hadden de bloesems afgeschud. Een kille vorst had

de vermetele bergbeek als gletscher gebreideld.

Het was hem goed gegaan, eerst. Hij was vooruitgekomen.

De verleiding, de giftige slang, had hij van zich geslingerd.

Hij werd geprezen, hij werd gevierd. Gezien was hij, in

hooge eere, als student inter amicos, als jong geleerde, reeds

toen koorknaap in der wetenschappen Tempel.

Toen was de bezieling flauwer geworden, het gevoel

zijner roeping. Wel was hij schijnbaar dezelfde, maar een

surrogaat van bezieling had de oude, echte vervangen;

wel werkte en streed hij schijnbaar met gelijk vuur, met

gelijke geestdrift en kracht; doch het was niet de kracht

zijner roeping, het was de eigen kracht van zijn zelf bewus-

ten trots.

Toen is op hem komen aanstormen, met legioenen van

sterke helden, de bange, booze twijfel, de wereld, de zonde.

En hij trachtte den strijdbaren drom te keeren. Doch,

vermolmd was het hout van zijne lans; helaas, verroest was

het staal van zijn zwaard.

W e e den ongelukkige, die zijne wapens veronachtzaamde;

hij is hem gelijk, wien ze ontfutseld werden.

Toen werd de strijd zeer b a n g ; het waren toch zijne

tegenstanders van ouds; met vuist en voet verweerde hij

zich. Doch ten slotte werd hij gesleept, aan handen en voeten

gebonden, ziedend van toorn, maar in machtelooze woede

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1902

Studentenalmanak | 174 Pagina's

Studentenalmanak 1902 - pagina 98

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1902

Studentenalmanak | 174 Pagina's