Studentenalmanak 1902 - pagina 99

93

zijn vleesch schrijnend aan de touwen, gesleept in den

kerker van Satan; en ik hoorde het huilend gelach der

daemonen over hem.

O, arme „geroepene des Heeren", die de wereld zou

voeren als buit!

In zijn twijfel en wanhoop heeft de jonge geleerde, de

student al wat hem dierbaar was en schoon van zich

geworpen. „Had hij zich zijn leven lang niet bedrogen!

Was zijn leven, een leugen tot nu, nog wel iets waard!"

En hij heeft zich nedergeslingerd in den afgrond der zonde,

op welks bodem is een diepe modderpoel van grove onge-

rechtigheid. En lichaam en ziel heeft hij verwoest, vernield.

Zijne ziel is zwart geworden als Satans ziel; zijn lichaam

een puinhoop der verstoring. Zijn eens zoo hoog begaafden

geest heeft de zonde verstompt en die hem zag, zuchtte

met weemoed over den verloren zoon: „Ziedaar de ruïne

van een mensch!"

Ik had in mijne droomen eene sombere heide, uitgestrekt

tot waar aan den horizon een donker bosch grillig de toppen

zijner boomen afteekende.

Er was geen licht over de heide, het was een nacht

zonder maan of sterren.

Geen leven van mensch of dier was daar, vervroolijkend

de heide; dood heerschte alom.

Daar was geen afwisseling van boom of struik, slechts

golving van den bodem, met kuilen en heuvels; plekken

zand en plekken hei in grillige opeenvolging.

Ook was daar ruimschoots duisternis, en regenvlagen,

windstormen, verschrikking des doods, afgrijzen en ontzet-

ting. O die bange heide!

Ik huiverde in mijn droomen. Doch ontroering greep mij

S

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen