GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1905 - pagina 205

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1905 - pagina 205

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

191

Hij gevoelde het, zijn liefde moest blijven een voortdurend

smachten zonder verkwikking. . . .

Voor hem dansten de kapelletjes hun bruidsdans. . . .

Kon slechts het openbaren zijner smart hem eenige lafenis

bieden! Maar wie zou hij deelgenoot maken zijner geheimen.''

Zijn moeder of zuster.? Neen, daar had hij den moed niet voor.

Maar hij had dan toch vrienden.? Ja, hij had ze, maar ze

leefden zoo geheel anders dan hij. Zij in een wereld van

realiteit onder het menschengedoe, wier leven en bewegen

ze nagingen en bespraken. Hij in een land, dat hij zich

schiep uit boeken of fantasie.

Er was echter iemand, die hij in raadselachtige taal zijn

geheimen vertolkte. Het was in de rythmische tonen der

muziek, dat zijn verlangend gemoed bevrediging vond. Het

spel ontspande zijn overstelpt gemoed en stemde hem beter

te moede.

Maar hoor, daar komen ze hem storen in zijn gepeins.

«Johan», of je nog eens wat voor ons wilt spelen.? Annie

is er ook.»

't Is zijn zuster, die met liefdevolle oogen zich vragend

tot hem richt. «Kom, doe het maar,» smeekt ze, als ze op

zijn gelaat weifeling ziet. Dan laat hij zich winnen. Als naar

gewoonte, slaat hij zijn zuster de armen om den hals. Ze

neemt hem op en draagt hem voort, terwijl hij moede leunend

het hoofd op haar schouders doet zinken. Zoo draagt ze

hem naar de vleugelpiano en zet hem neer op den stoel,

die Annie met dienstvaardige hand bijschuift. Een glimlach

plooit zich om zijn lippen, wanneer hij haar, van wie hij kort te

voren droomde, met bewonderend oog begroet.

Dan grijpt hij de toetsen van het speeltuig. Zijn gelaat is

bleek, maar zijn oogen fonkelen van bezieling. Lieflijk ruischt

een zacht andante. Langzaam doet hij zijn bevende vingers

over het klavier glijden, en even langzaam glijden zijn gedachten

naar het land, waar hij zoo dikwijls vertoefde.

Het is nog steeds die zachte melodie, tot ze opeens wordt

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1905

Studentenalmanak | 266 Pagina's

Studentenalmanak 1905 - pagina 205

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1905

Studentenalmanak | 266 Pagina's