GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1905 - pagina 229

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1905 - pagina 229

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

215

— Maar Friedemann behoorde tot die genialen, die hun

eigen levensschip niet kunnen besturen, tot hen, die altijd

stranden op de klippen der hartstocht. Om zijn kunst in

von Bruhl's woning vorstelijk ontvangen, vatte hij vurige

liefde op voor diens oudste dochter. Het kwam zoover, dat

von Brühl zich genoodzaakt zag. Friedemann Bach op den

«Konigstein» gevangen te zetten.

Die slag was te zwaar voor het lichtschokkende hart van

den kunstenaar en de vertwijfeling bracht hem tot krank-

zinnigheid.

In het huis zijns vaders teruggekeerd, kwam hij tot rust

en kalmte, ja zelfs de doffe moedeloosheid, die hem eerst

bevangen had, verdween, en hij zette zich weer aan den

arbeid. Maar zijn werk miste het echte, het individucele, de

edele geestdrift. Het was slechts werken, om zijn gekrenkte

eer te herstellen en hij arbeidde met gekwetsten trots. Hij

wilde de fortuin dwingen, hem haar lauweren te hergeven.

En juist dat ging niet. «Zonder innerlijke vreugde is elk

kunstgewrocht doodgeboren», zeide zijn bekommerde vader,

die het met vreeze aanschouwde, dat al de pogingen van

zijn zoon, om een goed stuk te maken, faalden.

Hoe dikwijls had hij toch met een rimpel in 't voorhoofd,

het muziekstuk, dat zijn zoon hem met vreezende hope iii

handen gaf, teruggegeven.

Ook nu komt deze met een notenblad in zijn bevende

vingeren tot zijn vader en zegt met een zucht:

«Ik heb het nóg eens geprobeerd.» — Vol angst slaat hij

den blik van vaders oogen gade, hopend en vreezend;

maar dol van blijdschap valt hij hem om den hals, als zijn

vader, vroolijk lachend, uitroept: «Jongen, wat is dat mooi!

Hoe heb je 't zoo klaar gekregen!»

En in Friedemann was weer hoop, liefde, vreugde en

kracht ontwaakt!

Op uitnoodiging van Frederik II van Pruisen, volgde Frie-

demann zijn vader naar 't hof te Berlijn. —

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1905

Studentenalmanak | 266 Pagina's

Studentenalmanak 1905 - pagina 229

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1905

Studentenalmanak | 266 Pagina's