Studentenalmanak 1914 - pagina 207
FARRAGO 197
kring van overdenking gedreven naar het ruime leven om daar
voor zijn iedalen te strijden.
Terecht zijn door Shaw de laatste vier drama's samengevat
onder het opschrift „Among the dead men." De diepe tragiek van
een mislukt leven, van een levend-dood-zijn omflitst ons hier.
Eerst is Ibsen kunstenaar geweest, als hij kerken bouwt wier
torens oprezen tot in het wolkgevaarte; toen heeft hij slechts
woningen voor de burgers gebouwd, het reëele menschenleven
geteekend; nu is de tijd voorbij; de jeugd klopt aan de deur,
aan wie hij de taak der toekomst moet overlaten, in wier handen
het wordende is; beklimt hij nu den toren weer, zoo valt hij uit
de wolkenhoogte in het stof der aarde. Allmers wil nu zijn boek
over „Die menschliche Verantwortung" terzijde leggen, wijl hij
onmogelijk meer daaraan arbeiden kan, sinds hij gevoelt, dat hij
deze verantwoordelijkheid tegenover de verhoudingen in zijn huis
zelf beleven moet. Doch als hij zich aan deze nieuwe levenstaak
wijden wil, is ze hem tegelijk uit de handen genomen: kleine
Eyolf is dood. Borkman wil nu uit zijn gevangenis weer het
leven in, doch buiten gekomen grijpt hem de ijskoude hand van
den naderenden dood om het hart. En in de dramatische epiloog
bereikt deze tragiek haar toppunt. Rubek heeft eerst het schoone
beeld der opstanding gemodelleerd, doch toen heeft hij nog „hin-
zugedichtet" de menschen, die hij uit het leven had leeren kennen,
de mannen en vrouwen met de wanstaltige diergezichten, en dan
volgt de bekentenis: „Aber nun höre auch, wie ich mich selbst
in der Gruppe dargestellt habe. Vorn an einer Quelle sitzt ein
schuldbeladener Mann, der von der Erdrinde nicht ganz loszu-
kommen vermag. Ich nenne ihn die Reue über ein verlorenes
Leben. Er taucht seine Finger in das rieselnde Wasser — um
sie rein zu spülen — und krümmt sich und leidet bei dem Ge-
danken, dasz es ihm nie gelingen wird. In alle Ewigkeit wird er
nicht frei werden, leben und auferstehen. Immer und ewig bleibt
er in seiner Hölle sitzen." Zoo eindigt ook dit grootsche leven
van Ibsen, dat met Resignation begonnen werd, met het woord
Reue, bitter berouw over zijn mislukking; zijn mislukking, omdat
Ibsen den mensch aan den kunstenaar heeft geofferd, zijn kunst
door het ideëele met het reëele te verwisselen heeft verlaagd, en
aan zijn zijde niet gehad heeft de vrouw, die als draagster van
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 1914
Studentenalmanak | 236 Pagina's
![Studentenalmanak 1914 - pagina 207](https://geheugenvandevu.digibron.nl/images/generated/studentenalmanak/studentenalmanak-1914/1914/01/01/1-thumbnail.jpg)
Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 1914
Studentenalmanak | 236 Pagina's