GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1914 - pagina 185

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1914 - pagina 185

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

FARRAGO 175

meer en de verre, doezelige bergen, boven me een pracht van

een sterrenhemel en zij spelend. Je weet wel, dat wonderlijke,

zooals zij alleen speelt. Weet je nog die vraag van je op die

Juni avond „of 'k nu heusch geloofde" enz. Nou 'k hoef niet meer

te gelooven hoor, 't is al werkelijkheid.

Vos vooral niet te hard kerel. Je bent gauw genoeg over-

stuur. Bijna komisch vind ik, dat jij je nu ook eens eenzaam

voelt, je hadt altijd zoo aan je zelf genoeg, 'k Schrijf eens gauw

meer hoor, maar 'k moet nu uit, Hilde wacht al.

Hartelijk gegroet van

Wim en Hilde.

P. S. O, die Frauen! 'k Heb Hilde even 't briefje laten

lezen en ze was natuurlijk vreeselijk nieuwsgierig naar die vraag

van jou. Verder zegt ze, dat 'k veel te veel over haar schrijf en

veel te weinig over de natuur, zooals jij vroeg. Na veel lachen

en disputeeren is nu vastgesteld dat ik over Hilde en Hilde over

de natuur zou schrijven.

Nu tot nader dan. Adieu.

t' Was October. IJle nevelsluiers hingen tusschen de half-

kale boomen van het stille park. De hemel was egaal grijs, de

vochtige lucht maakte 't onprettig kil.

Jan Terborg slenterde alleen een laantje af. Soezend liep

hij vooruit te turen, keek almaar zonder 't te weten naar een

damesfiguurtje in een evenwijdig zijlaantje, even voor hem uit.

Dan kwam ze den hoek om, blijkbaar onrustig onder zijn ge-

durigen, stillen blik. Ineens wou Terborg terug of blijven staan

kijken naar 't loover boven den vijver, hij had Hilde herkend.

Maar 't was te mal, het kon niet meer en Hilde kwam op hem toe . . .

Zij liepen een eindje samen, zeiden niet veel, een paar

onverschilligheidjes. Hilde zag erg moe.

„Zullen we een oogenblikje uitrusten op dat leunbankje

midden voor den vijver, je ziet nogal moe. Of vindt je't te koud?"

„Nee, daar kan ik tegen en ik zit hier graag."

„Wandel je hier veel in dezen tijd zoo alleen?"

„ja nogal. Wim heeft 's morgens nooit tijd. Hij werkt 't

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 1914

Studentenalmanak | 236 Pagina's

Studentenalmanak 1914 - pagina 185

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 1914

Studentenalmanak | 236 Pagina's