Studentenalmanak 1914 - pagina 212

202 FARRAGO

leven is Christeneisch, doch met erkenning van het feit der zonde

en bewaring der solidariteit, onder de tucht en het gebod van

Hem, die Heer is van alle dingen. Zoo is er in het Christendom

plaats voor waarachtige schoonheid, waarachtige vreugde, waar-

achtig leven, waarachtige menschelijkheid. Zoo heeft Ibsen het

Christendom niet gekend. En ziende de tragiek van zijn zoeken

naar een eigen ideaal, mogen we dan misschien, met diepen eer-

bied voor Gods bedoelingen ook met dezen mensch, zeggen in

Hakons woord: „Skule Bardsson war Gottes Stiefkind auf Erden —

das war das Rätsel an ihm." En we laten ten slotte Ibsen zelf

aan het woord met enkele regels van een jeugdgedicht „In Zwei-

fel und Hoffnung" uit het jaar 1848:

Ach, einst, ach, einst, als ich noch klein,

Hab' ich zu Gott gefleht

Fur Eltern und Geschwisterlein

In frohem Nachtgebet;

Doch längst, ach, längst ist das dahin.

Hab' mein Gebet verlernt;

Ich suche nicht mehr Trost darin,

Von Andacht weit entfernt! —

Kein Pfad, kein Führer ist zu sehn

In dieses Zweifels Meer!

Gern gab' ich für mein Kinderflehn

All ird'sche Weisheit her! —

Doch ach, seit ich kein Kind mehr bin.

Fühl' ich nicht wie ein Kind!

Den Weg, den unschuldsfrommer Sinn

Leicht findet, ward ich blind.

Dies fürchterliche Dunkel weicht

Nur Blitzen, grell entfacht.

Und doch ist 's hell, wenn man's vergleicht

Mit meines Herzens Nacht.

Doch nein, verzweifeln will ich nicht.

Getreu dem innern Ruf

Flucht' ich zum letzten Hoffnungslicht,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen