Studentenalmanak 1926 - pagina 182

170 SPEL V A N D E N S P I E G E L ?

menschen het begrijpen, als ze hun godheden teekenen als

d e gedrochten en wangestalten, die met groote, alles èn

niets ziende oogen inboorden in de huiverende menschen-

ziel, en dan buig je 't hoofd in 't stof om niet te zien die

kristallisatie van zelfaanschouwing, die figuren met angstig-

stijf, wijd uitgestrekte vingers, die draken met vleugels en

die menschen met hun hoofd omgekeerd — die daemonen —

W a t ben je en wie ben je? Wat is er in je e n . . . . wie is er

in je en waarom kijk ik mijn ik zoo aan, ik daar achter dien

spiegel — twee handbreedtes slechts, — waarom vervloeit

alle kleur voor m'n strakke oogen en waarom ben ik gesplitst

in twee deelen en kijkt de heele omgeving mij a a n ? . . . .

Wie zal dit oplossen? Waarom is er mysterie in den

mensch? Oh! Waarom laat je me niet los? Jij die ikzelf ben

en toch weer niet ikzelf? Er gebeurt toch niets, slechts is

alles vol van angst, neen, angst is het niet — alles is vol van

ongekende dingen en slechts een deel Vcin jezelf ken je en

het andere ontvlucht telkens je griji>ende handen. En nooit

vind je een oplossing, steeds is er iets dat je niet kan grijpen

en verpletteren onder den hiel van je verstandsanalyse.

Ik ga tot mezelf terug en ik begrijp me zelf niet meer.

Wie heeft dit geschreven ikzelf of die andere in mij?

J. J.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen