Studentenalmanak 1926 - pagina 181

SPEL VAN DEN SPIEGEL? 169

angst voor jezelf en de duistere machten in je? Ik weet het

niet, maar een betoovering is over me en later, later zal ik

het misschien opschrijven om na te gaan wat het is, wie je

kwelt in je dubbele menschenbestaan! O! waarom sta je

daar dan achter dien spiegel, zoodat ik telkens nog moet gaan

kijken of je nog niet weg bent en waarom gaan de kleuren

zoo raar doen, dat alle perspectief verandert en het onge-

ziene zichtbaar wordt?

Wat een onzin, alsof i k vóór den spiegel zou staan, ik die

hier nu zit te schrijven in de levendige herinneringen van die

momenten van ontwaken? Neen — ik sta ächter den spiegel

en ik ben bang van mezelf! Verklaar dan toch jongen aan je

zelf, wie die ijzeren greep over je heeft, die je steeds houdt

waar ze wil!

Is een mensch dan niet één persoon? Hebben dan de Egyp-

tenaren tóch gelijk, dat ieder mensch een dubbelganger

heeft? Kan dan werkelijk iemand uit zich zelf gaan en zich

dan bekijken met alles om hem heen wat hij nog nooit had

gezien? Hebben die oude fakirs, die zich afvasten en pijnigen

dat ook geweten? Kennen zij zichzelf in die onzalige angst

voor alles wat er om iemand heen is? Maar heeft dan nu

ieder zichzelf in zichzelf en is er de sterkste zelfbeheer-

sching noodig om dat opgesloten te houden? Als je eet of

drinkt merk je daar niets van, maar als de eenzaamheid

over je komt kruipen, en je daar dof in de stad trams hoort

zoemen over de straten of het logge hoe-hoe van klopi>en

van kleeden. . . Dan voel je het dat je niet heelemaal je

zelf bent, dan kan je de eeuwen voelen wegvallen en sta je

voor de pyramiden en kijk je de Sphinx in haar steenen

gelaat, tot het gaat leven, en die ondoorgrondelijke oogen

een vuur ontsteken in je binnenste, dat je zoeken doet en

nooit vinden, dat je heendrijft als een horzel naar een

spiegel om in huiver en rilling jezelf te zien staan met ziende

en ook weer niet-ziende oogen door de deinende kleur-

schifting van groen en van geel en rood en violet naar die

andere jij, die niet weet wat hij is en slechts z'n armen wil

vouwen op z'n borst om te blijven wat hij is. Dan zie je, dat

de oude Indiërs het leven zagen beter dan de tegenwoordige

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen