Studentenalmanak 1928 - pagina 175

OUDE SCHILDERKUNST GEBASEERD IS 165

de moderne schilderkvmst ten slotte niet bestand tegen den

diepsten norm die we haar kunnen aanleggen: zij breekt dan

radicaal in tweeën, een breking waarvan we het geleidelijk

proces zich in de kunst van v. Gogh en Cézanne zien

afwikkelen. Het zou dus verkeerd zijn datgene, wat wij

moderne kunst plegen te noemen, op grond van dit praedi-

caat als een „einheitlich" geheel te beschouwen, waar aan

haar ten slotte geen diep, wezenlijk eenheidsprincipe ten

grondslag ligt, dat zulk een ,,Einheitlichkeit" zou kunnen

fundeeren. De moderne kimst is dus slechts in zooverre

een eenheid, als zij zich in tegenstelling tot de aan haar

voorafgaande kunst, door meerdere vrijmaking van het

natuurbeeld onderscheidt. Haar eenheid is dus slechts

relatief, niet absoluut, waar zij niet een eenheid in en op

zichzelf is, maar slechts in tegenstelling tot de niet-moderne

kunst voor ons als eenheid verschijnt.

Als eindresultaat van ons onderzoek kunnen we nu saam-

vattend het volgende stellen: de onderscheiding modern—

oud is meer dan een bloot-chronologische onderscheiding,

waar zij op een dieper-liggend principe dan tijdsordening

rust; echter is dit principe toch niet van een diepte, die haar

voor de kunst wezenlijk doet zijn; voor dit diepste principe

valt de ,,eenheid" der moderne kunst ten slotte in twee

phasen uiteen, waarvan de tweeheid even zoo absoluut is,

als de eenheid relatief is,

W, F, D.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen