Studentenalmanak 1928 - pagina 151

AESTHETIEK. EEN BEDERF DES LEVENS Hl

vervolgt den bewusten dader als een spook, met verwijten

van zelfvoldaanheid, braafheid en ijdelheid.^) Ook onze

barmhartigheid moeten wij ontvangen, anders hebben wij

haar niet waarlijk en moeten haar eerst verliezen.

Misschien heeft het nut, ihier nog een ander kwaad te

bespreken, dat deze kwelgeest vele bevsoist levende christe-

nen aandoet. Totdat zij beter leeren. Het is de worsteling

in het gebedsleven, tusschen het onverbiddelijke, zelf-

schouwende bewustzijn, en den wil om daaraan te ontsnap-

pen. Deze bidder geraakt, in zijn steeds ingewikkelder

pogingen, in een labyrinth van gangen en schuilhoeken,

waarin hij steeds weer zichzelf ontdekt, en dan weer

opjaagt, om toch maar oprecht voor God te kunnen staan.

Als er, na een nieuwe mislukking, een bede komt, die

werkelijk zuiver en spontaan, en dus oprecht schijnt, maakt

de constateering daarvan haar lerstond waardeloos, doordat

deze een soort voldoening noodzakelijk meebrengt, die dus

alles weer vertroebelt en onzuiver maakt. Deze jacht van

telkens ontsnappen en onmiddellijk weer achterhalen, deze

ingewikkelde, acrobatische denktoeren, waarin list baat

noch woede, deze worstelingen om spontaan, d. i. waar-

achtig te zijn, herinneren aan de gevechten van Peer Gynt

in den nacht na zijn avontuur met den bergkoning: „Wer

bist d u ? " ,,Ich selbst!", en duren, totdat de doodelijk ver-

moeide leert, óók, zélfs voor zijn gebed, afstand te doen

van zichzelf, en het te ontvangen.

* *

De vorm dezer ziekte, die dan nu nog ter bespreking rest,

en die als hoofdonderwerp in den titel vermeld staat, (en

waaraan al het vorige voorafging teneinde een symptoma-

tische beschrijving te verkrijgen), is een soort geestelijke

diabetes. Haar slachtoffers zien al hun beste en edelste

levensopbloei zich omzetten in aesthetiek, een suikerach-

tige afscheiding van het leven. Zelf beschouwen zij zich

meestal niet als lijders, integendeel, zij vinden het mooi,

1) Illustratief is het stukje in dtn Almanak van 1926: „Een glas

koud water."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen