Studentenalmanak 1928 - pagina 193

DE STEM.

Er is 'n stem die op de winden zingt

achter de ruiten, door den nacht omringd, —

Er worden lichtjes wakker in het duister,

in alle huizen, maar ik zie ze niet, ik luister

naar de stem die in mijn ooren dringt:

„Weet je wel toen je nog 'n jongen was

hoe de zon glansde in het voorjaarsgras,

en boterbloemen hadden gouden blaadjes, —

je gaf niet om de menschen, je was blij,

ze liepen jou, klein kind, wel gauw voorbij,

jij zat en keek je mooie droome-plaatjes,

„De menschen gingen je ongezien voorbij,

want jij, je hoorde, dróómer, slechts naar mij,

die op de zonnestralen ging,

die zong in 't bosoh, als ik nu tot je zing,

die op de wolken zat en riep en riep,

tot jij moest komen en je 't huis uit liep

en staarde in de lucht — zag je mij gaan,

waaghalzig op de gulden randen staan

der wolken, wenkend in het blauw

altijd van vèr, dat je maar kómen zou. . . . ?

„Ik was er altijd en jij luisterde,

in je oud huis, waar ik 's nachts fluisterde

van uit de zwarte hoeken, en jij eenzaam,

grootoogig zat, en staarde naar het raam,

een zwarte kom vol sterren, 'n zee zoo diep,

waardoor een strand van witte schelpen liep, —

zóó stil, dat je maar keek, 'n kinderziel,

totdat je droomend achteroverviel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen