Studentenalmanak 1934 - pagina 138

128 DE PLURIFORMITEIT VAN DE KERK

epigonen te boek staan. Dit nu moet het Calvinisme van

onzen tijd tot zelfbezinnig dringen. Het beleefde in de 19de

eeuw zijn verrassende opwaking. Men had het dood ver-

klaard en met drooge oogen, ja, met iets juichends in den

toon van zijn oraison funèbre begraven. Doch opeens ver-

scheen het springlevend tot ontsteltenis der begrafenis-

dienaars en hun opdrachtgevers. Het straalde in jeugdige

schoonheid. Het stof der eeuwen werd van het oorspronke-

lijke Calvinisme weggevaagd en van zijn glans had het niets

verloren. Het voelde zich in de veranderde wereld ten volle

thuis. Het had een boodschap Gods tot haar. Het werkte

regenereerenid en reformeerend op het volksleven in. Het

verbaasde met name de wetenschap door zijn nieuwe

ideeën. Die periode is thans afgesloten. Het komt er nu voor

het Calvinisme op aan om zich niet alleen te handhaven,

maar ook om meer nog dan vroeger een leidende positie in

te nemen. Maar daarom dient thans ook het attentie-sein te

worden geheschen: weest op uw hoede voor epigonisme.

Kuyper sprak eens den wensch uit — en hij wist zich daarin

homogeen met zijn collega's —, dat de discipelen der Vrije

Universiteit meer dan epigonen zouden zijn. En wij, hoog-

leeraren en studenten, commilitones als wij zijn, hebben

ons in heiligen ernst de vraag te stellen, of wij ons totnogtoe

waarlijk aan het epigonisme hebben weten te ontworstelen.

Een vraag, welke ik niet in volle gerustheid bevestigdend zou

durven beantwoorden.

Waardoor kenmerkt zich het epigonisme? Er kan natuur-

lijk niet aan worden gedacht hier een eenigszins kompleet

phaenomenologisch beeld van het epigonisme te ontwik-

kelen. Volstaan moet worden met de meest wezenlijke

trekken relief te geven. Gewoonlijk beschrijft men

„epigonen" als mannen, die de scheppingskracht van hun

groote voorgangers missen en er zich mee vergenoegen de

door dezen geteekende lijnen verder door te trekken, hun

generale ideeën te specialiseeren. Dit lijkt mij echter met het

het historisch verschijnsel van het epigonisme niet te klop-

pen. Jozua kon zich zeker in scheppingskracht met Mozes

niet meten, hij zette het werk van dezen voort en toch zal

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen