Studentenalmanak 1934 - pagina 146

136 DE PLURIFORMITEIT VAN DE KERK

van ontwikkeling, waartoe ook de kerk van Christus in het

zichtbare moest komen; maar de pluriformiteit is historisch

op een wijze tot stand gekomen, die het ecnheidsbesef be-

leedigt. Hadde ook hier de zonde niet alles bedorven, dan

had de pluriformiteit zich moeten ontwikkelen zonder de

eenheid prijs te geven, ook al kon die eenheid niet dan fede-

ratief gevonden worden" (De Gemeene Gratie, ITl^, bl. 235).

Hoezeer het ook de moeite waard is dit nieuwe element

onder de oogen te zien, zoo raakt het toch niet de kern der

pluriformiteitsleer en kan hier beter uitgeschakeld worden.

Het epigonisme, dat de pluriformiteitsleer loochent, be-

strijdt derhalve niet slechts Kuyper en Bavinck, maar snijdt

in het hart der Reformatie. Het valt het kerkbegrip van

Calvijn af om op dit punt Rome in het gelijk te stellen, dat

ook naast de kerk slechts de sekte kent.

De Gereformeerde kerkleer is nog niet af.

De pluriformiteitsleer evenmin.

Wat ik over nieuwe ontwikkelingsmogelijkheden wilde

schrijven, moet ik in de pen houden.

Maar ik zal dankbaar zijn, als ik onzen studenten door

dit voorbeeld in de overtuiging heb gesterkt, dat alle epigo-

nisme de wijzers van de klok terugzet, dat epigonisme in onze

Calvinische beweging den voortgang en opbouw niet be-

vordert, maar belemmert.

Meer dan epigonen te worden zij hun bede tot God.

A m s t e r d a m , 10 December 1933. V. HEPP.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen