GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1937 - pagina 194

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1937 - pagina 194

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

MUIZENISSEN

We leven onder den tegel. Daar is onze wereld, onze

eigen besloten wereld. Daar zijn we van onze geboorte

tot onzen dood. Daar, waar het donker is en vochtig,

waar de schimmelplantjes suizelen en een waterdroppel

glinsterend door de tijden druipt. Onze besloten wereld.

De wereld, die wij kennen.

Maar er is meer. Van boven komt het licht: Onze wereld

heeft een uitgang. En wijd breidt zich boven den tegel

de kelder, de kelder, die vele tegels overwelft. En er is

meer. Want wie de deur van den kelder weet te openen,

die zwaar is en met ijzer beslagen, die ziet daar de trap.

En boven de trap, daar is de peillooze hemel van blauw

met schichten zonlicht en groene bladen, die hangen

hoog boven het leven en het water van de gracht, waarin

zich de hemel beziet. En zilver glinstert het zonlicht in 't

water, het blikkende vlekkende water.

Groot is de schepping, en dat is 't onbegrijpelijke. Want

onder den tegel, daar leven de muizen, de spinnen, de

keldermotten en een eenzame slak. Klein is ons leven,

maar 't is alles, ons léven.

Het leven is niet het denken, het leven is niet het voelen,

het leven, het is niet het willen. Het is het drijven op de

wieken van den drang naar den uitgang, waar schemerig

het licht uit den kelder in neerzijgt. Bij denken en witen

en willen begint het verdriet. Tranendal heet de holte

onder den tegel, waar wonen de muizen, de motten, de

eenzame slak.

Het verdriet.

Eens was er een muis, die wilde naar buiten. Die kon het

niet uithouden onder dien steen. Zoo is er altijd een van

de velen, die weigert te gaan in den stap van zijn vader.

— Grootsch en meesleepend wil ik leven! Hoort ge dat,

vader, moeder, wereld, knekelhuis!, sprak hij met Mars-

188

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1937

Studentenalmanak | 240 Pagina's

Studentenalmanak 1937 - pagina 194

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1937

Studentenalmanak | 240 Pagina's