Studentenalmanak 1937 - pagina 195

man. — Hoe kan dat, sprak zijn vader, een eerzame

burger, die trouw zijn beginselen contribueerde aan den

tijd van voorheen. — Je kent toch je wereld, de donkre,

de sombre, je weet toch hoe slecht de buren zijn. Praat

dan eens met onze keldermotten, die daar leven in

d'engte, wier spigeest broeit in het donkere duister, die

loopen slechts op de paadjes der ouden, die ze kennen

als hun eigen schild. En dat schild, dat beschermt hen

voor invloed van buiten, de slechte, dien ze kennen en

weren. Hun vaderen kenden en weerden dien ook reeds

en de zonen schrijven brochures vol. Praat met hen en

je leert, dat ze kennen en weten de plaats van zichzelf

en van jou en van allen. — Maar vader, riep de zoon, —

bij het kennen begint het verdriet, 'k Wil léven, niet

denken, 'k wil openstaan naar het licht uit het gat, dat

daar schemert, heel in de verte, 'k Wil zien wat andere

tegels mij bieden, 'k wil gaan waar ik wil en i k . . . .

— Maar wéét je dan waar je gaan zult, ken je de wegen,

zie je de gevaren? — Ik zie ze niet, maar ik zal ze zoe-

ken. Ik wil contact met andersdenkenden en uit de bot-

sing der meeningen komt de waarheid naar voren. —

Heb je een meening, die je kunt laten botsen? Is er een

andere waarheid dan die van je vader en opa? — Deze

meening hebben de jongeren, dat de waarheid niet ligt,

waar de vaadren haar vonden. Dat is de grootste waar-

heid die 'k weet. — Wat weet je dan stumperig weinig.

— Intuïtie is meer dan afgeleide beginselen. — Maar,

werd de vader dierbaar verteederd, — zekerheid is meer

dan een wereld vol dwaling.

En de jonge muis staarde naar 't wenkende licht.

Zoo zijn jonge muizen.

't Gaat wel over, dacht de oude, het zit in den leeftijd,

maar de jonge verteerde bij 't hooren van oude vormen,

waar waarheid in schuil ging. Hij wilde niet weten, dat

kaas is een goed, dat soms slecht is, de dood ons kan

zijn. Hij zag niet het licht in het donker en het donkre

in 't lichte, hij zag niet het wankle van eigen gang. Hij

waagde den sprong naar het licht, in het duister.

En hij zat morsdood in de val. De val met 't verlokkelijk

189

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen