Studentenalmanak 1941 - pagina 163

OCHTEND

Zie, nu de nacht ten einde is gegaan

en alle sterren achter nevels slapen,

is er het licht, dat ergens ver vandaan

gekomen is om weder op te rapen:

de stofjes die 't plavei voor kou bedekten,

de scheute-blaadjes, afgevallen 's nachts,

de druppels dauw die van de sprieten lekten.

De kleur van 't veld wordt feller onverwachts,

wat grijs was krijgt een mengeling van kleuren,

schakeerend tusschen lichte en lichter tint.

En breekt de zon door, dan is er een beuren,

opihoog, naar het licht.

De zon is als een kind

dat spelende zichzelf weer vindt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen