Studentenalmanak 1941 - pagina 158

IN MEMORIAM

Alom was vreugde in het land,

en rust en bloei en weinig vreezen,

de kindren liepen hand in hand

en wisten niet wat kwam na dezen.

Ook was er feest — gelijk zoo vaak

was schroom tot liefde opgerezen —

'en in den nacht het kort vermaak

verstierf tot een vermoeid vergaren

van teer gevoelen, om den waak,

om het gedenken nog te sparen

zoolang geen arbeid dit verjoeg.

Toen stonden wij, en wilden klaren

de onbekendheid, en hij vroeg

gewone dingen, en ik zeide

wat mij tot deze dingen droeg.

Zoo kenden wij, en zagen beiden

elkander aan, en wisten dat

onuitgesproken zorgen spreidden

hun zwarten mantel om den schat

die ver verborgen bleef gekluisterd

in het beraad, dat geen vergat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen