Studentenalmanak 1946 - pagina 32

staan vaan den reus, die heel het Calvinistisch leven van de

eerste decenniën van deze eeuw heeft beheerscht.

H. Hl. als 'mensch: individualist, ondanks theoretische aan-

passing aan het leven; 'behoefte aan een deftigen levenstoon.

Ijn universitairen kring een handhaver eener oude traditie; dat

laatste evenals Victor Rutgers; maar Victor Rutgers ver-

stond het daarbij, hoe hoog hij ook in zijn aristocratisch-zijn

boven de massa uitstak, volkomen één met allen te zijn en

aller warme sympathie en diepe achting te hebben; H. H. was

ook de heer, ver boven ide meesten uitstekend, maar hij ver-

stond niet die \vondere klunst van 'Rutgers. Als mensch is

H . H. ontzaglijk eenzaam geweest. Contact van hart tot hart

hebben slechts zeer weinigen met hem gehad. Zijn innerlijke

eenzaamheid dreef hem dikwerf in het isolement. Iin dat isole-

ment ging hij veelszins zijn eigen gang. In zijn eenzaamheid,

in zijn hoogheid werd hij door velen verkeerd verstaan. Zijn

onafhankelijkheid van de meenmg van de massa werd veelal

ten zijnen nadeele uitgelegd. Laster heeft zich op hem gewor-

pen. Een blij leven heeft iH. .H. zeker niet gehad. E n toch,

eens ^n. een moeilijk oogenblik in 'zijn leven sprak hij het uit:

„Ik zou de eenzaamste 'Calvinist uit de historie zijn, indien ik

niet de mystieke gemeenschap met mijn Heiland meer beliefde

dan naar ik meen velen, die minder eenzaam 'zijn dan ik".

H. H . als publicist: scherp en grondig — zijn studie (oratie)

over het,,Zedelijk karakter van de Reformatie" was een model

voor zijn kunnen em zijn kennis. „De Heraut" was zijn levens-

werk. Ontzaglijk veel waardevol materiaal is hier bewaard.

En helaas, de zeer uitgebreide correspondentie met ker-

ken en ambtsdragers, met groote trouiw verzorgd, was een rem

voor mèèr publiceeren.

H. H. als eerelid van het iCorps: wie herinnert zich niet het

aangrijpende tafreel nog maar een paar jaar geleden: H. H. op

de Sociëteit op de tafel; opzij van de tafel een paar ouderen

met de bedoeling om hem te ihelpen als hij zou vallen. D e bij-

kans tachtignjarige op de tafel, sprekend. W a t moeilijk ver-

staanbaar in het begin, maar 'hoe langer hoe duidelijker, hoe

lajnger hoe 'bewogener, en hoe langer hoe meer vanuit zijn

hart. Hij roept de jonge garde op tot trouw aan de beginse-

24

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen