Studentenalmanak 1947 - pagina 185

het besef, dat ze nimmer verzadigt en toch wordt geen ver-

zadiging gezocht.

W a n n e e r dan iemand spreekt van een metaphysische Be-

dürfnis is er niets, dat daardoor aangeraakt wordt. W a n n e e r

men hoort zeggen: l'Infinie nous tourmente of onrustig is ons

hart, totdat het rust in U, o God, vindt zulk een uitspraak

geen verstaan. Een wet zonder wetgever wordt zonder meer

aanvaardt.

En 't Bijbelwoord: 't zij, dat wij eten, 't zij dat wij drinken,

't zij dat wij iets anders doen, wij doen dat ter ere Gods,

wordt 'n klank uit 'n totaal-vreemde wereld. W i e kan zich

bekommeren over de uitspraak, dat al wat uit 't geloof niet is,

zonde is? Daar hebt ge saecularisatie in de practijk. Soms met

nadruk uitgesproken. Het tijdschrift ,,Apollo" b.v. brengt een

humanisme zonder God. Meestal is er een ongereflecteerd

leven zonder enige interesse voor God en Zijn dienst..

Beerling noemt (in „de Crisis van den mensch", pg. 193) de

saecularisering een der kenmerkendste tendenzen van de mo-

derne cultuur (en bijgevolg: een der ontstaansoorzaken van

de tegenwoordige crisis). Men moet, zo betoogt hij, om deze

tendenz te verstaan, liever tot de Renaissance teruggaan dan

tot de Hervorming. In de litteratuur, anthropologic en natuur-

philosopliie der renaissance immers krijgen de wereld, het le-

ven, de mens, de natuur waarde en betekenis in zichzelf.

W e zullen goed doen deze opmerking vast te houden.

Inderdaad is, naar ik meen, van de saecularisatie een der

meest kenmerkende dingen genoemd, wanneer we zeggen:

saecularisatie, verwereldlijking is daar, waar men 't gescha-

pene niet langer als geschapen behandelt en dus de Schep-

per niet erkend wordt als oorsprong en doel, maar er doel,

zin, waarde, betekenis aan geeft, los van God, en in zichzelf.

De gesaeculariseerde mens leeft in een wereld, waarvan hij

niet weet in wiens naam ze bestaat; een vraag, waarvoor hij

zich overigens weinig interesseert.

Eerst gaan we nu na, welke kenmerkende, typerende punten

over saecularisatie genoemd worden door V a n der Leeuw,

Kraemer en Karl Heim.

Vooral deze beide laatste namen zijn hier van belang. Beiden

169

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen