Studentenalmanak 1960 - pagina 245

wij waren eenzaam, wij hadden pijn

om hen, wij konden niet meer doen

en nog zijn wij eenzaam

hebben wij pijn, maar minder

wij kunnen niets meer doen

dan herhalen wat er gezegd is

want van de doden bezitten wij

taal noch teken

dan hun dood

Charmeur

haar woorden zo ongenaakbaar

als een spiegel als een oerwoud.

Maar zijn stem van rinkelend glas

zijn woorden van splinterend hout.

In de ruimte van de nacht

de ogen zeer zeldzame vlinders.

Zacht bewegen de wimpers

in vier handen van liefde.

r.f.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen