Studentenalmanak 1964 - pagina 258

's Avonds las hij in de krant dat het schip tot zinken was gebracht. Er

waren geen overlevenden te betreuren, zag hij. Hij bedacht dat het een

vijandelijke piloot was geweest, die uit verveling een bom had laten vallen

of omdat hij zich wilde oefenen. Misschien was hij alleen maar in een

slecht humeur geweest, de koffie had hem niet gesmaakt.

,,Tragiek wordt melodrama, als men de zaak niet serieus neemt," zei

hij hardop en op doceertoon. Helaas was hij daartoe momenteel niet

in staat. Hij dacht: ik had op dat schip behoren te zijn, ik heb het zelf

gewild. Ook ik ben schuldig, al weet ik niet, waaraan. Door een toeval

was het mij onmogelijk aanwezig te zijn. Hij stak plechtig een sigaret op.

Hij genoot intens. Toen hij hem opgerookt had, dacht hij: ja, ik moet de

konsekwenties aanvaarden. Op dit ogenblik kwam een vliegtuig lang-

zaam aanvliegen, een jong Proletarier aan de stuurknuppel. Hij vond,

dat hij geen haast had. Langzaam vloog hij voort.

Mostar nam een scherp mes, stak het in zijn hart en trok het er uit.

Ik sterf nu tenminste, wanneer ik het zelf wil, dacht hij. De piloot zag

het kasteel en vloog er laag over heen. In zijn taal bromde hij iets van:

„De verdomde aristo's . . ." en liet een zware bom vallen, hoewel hij

daar geenszins opdracht toe had. Mostar voelde zich sterven. Hij had

echter nog net de tijd om de bom te horen ontploffen, vlak boven zich,

en de muren te zien wankelen.

T.R.

I

258

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen