Studentenalmanak 1964 - pagina 252

bevestiging

Lang zijn wij de naoorlogse generatie geweest, dacht hij. Maar hoe lang

nog? Mobilisatie was onlangs afgekondigd. Hij wist, dat zij de oorlog

zouden verliezen en vroeg zich af: blijven of vluchten? Hij keek naar

buiten. De zomer begon ten einde te lopen, de vijver begon zich te

vullen met dorre bladeren. Over enige tijd zou het kasteel niet meer

weerspiegeld worden, tot aan de lente. Dan werd de vijver gereinigd

en weer geschikt om in te zwemmen. Als hij vluchtte, zou men dat laf

vinden. Bovendien was hij niet van plan, in de vreemde te gaan strijden.

Maar hij was evenmin van plan, dat hier te gaan doen. In de vorige

oorlog hadden velen tegen de Duitsers gestreden, maar nergens vóór.

Zij hadden negatief gevochten en dat wilde hij niet. Zijn bestaan hier

begon hem enigszins te vervelen. Hij las en woonde, hij at en sliep.

Hij begon settled te worden, bedacht hij met weerzin. Wat had hij

bereikt? Kon men meer hebben dan vrijheid? Maar: kon men minder

hebben? Veel verder dan amusement had hij het niet gebracht. Nood-

gedwongen was het lachen hem vrijetijdsbesteding geworden; hij had

alleen meer vrije tijd. Hij werd het nadenken ietwat moe, maar ging er

mee door. Verder legde hij zich met veel ernst toe op slapen.

Hij had eenvoudige voorstellingen omtrent de oorlog. Men zou voort-

durend rouwkostuums gereed houden, dacht hij. Wie zou er morgen

weer heengegaan zijn?

Dit is nu voorzover zichtbaar een onoplosbaar probleem, dacht Mostar.

Hij hield slechts van onoplosbare problemen. Oplosbare problemen

vond hij volmaakt zinloos. Hij zou natuurlijk wel iets ondernemen, er

moest tenslotte gehandeld worden, maar het zou in ieder geval fout

zijn. Fouten moeten er gemaakt worden, dat blijkt telkens weer onver-

mijdelijk. Het doet er niet toe, wat ik doe, dacht hij. Ik heb maar te

kiezen, de gevolgen komen later wel. Hij nam de telefoon en vernam

dat alle vliegtuigen de komende weken overbezet waren. Hij dacht:

maar ik wil in ieder geval niet dezelfde fouten maken als de anderen.

Een wens van bescheiden omvang, dacht hij cynisch. Hij belde een scheep-

vaartmaatschappij. Voordat de hoorn opgenomen werd, hoorde hij

252

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen