Studentenalmanak 1965 - pagina 256

/

Thomas Phayre, wiens „Boke of Children" in 1945 verscheen. Phayre,

wel genoemd „de vader van de Engelse kindergeneeskunde", maakt

nergens melding van rachitis. Eerst 100 jaar later, in 1645, wordt deze

ziekte voor het eerst duidelijk beschreven, en wel door de Engelse arts

Daniel Whistier (1620-1684), die in genoemd jaar te Leiden promo-

veerde op een „Disputatio medica inauguralis de morbo puerili Anglo-

rum quem patrio idiomate indigenae vocant „The Rickets"." Hierin

vermeldt hij dat deze ziekte ongeveer zesentwintig jaar tevoren voor

het eerst in zijn land — Engeland — was waargenomen en dat zij haar

naam had ontleend aan de bijnaam van een overigens niet meer te achter-

halen kwakzalver, die haar voor het eerst behandeld had. Whistier

vond het woord ,,Rickets" overigens blijkbaar nogal barbaars en gaf er

de voorkeur aan de term ,,paedosplanchnosteocaces" te gebruiken die

vertaald ongeveer „bij het kind voorkomende verweking van ingewan-

den en bott;n" betekent, en die zich gelukkigerwijs niet ingeburgerd

heeft. Ware dit wel het geval geweest, de belangstelling voor de kinder-

geneeskunde zou nog geringer geweest zijn dan thans het geval is.

Er is overigens omtrent deze eerste duidelijke beschrijving van de ziek-

te veel te doen geweest. Whistier is nl. door latere schrijvers wel be-

schuldigd van plagiaat. Teneinde dit begrijpelijk te maken dienen we

de geschiedenis eerst nog wat verder te vervolgen. De volgende schrij-

ver over rachitis was een Nederlander, Arnaud de Boot (1606-1650),

die de ziekte ,,tabes pectorea" noemde en haar opnam in zijn „Obser-

vationes medicae de affectibus omissis", welk werk in 1649 te Londen

werd gepubliceerd. Uit de titel, „geneeskundige waarnemingen betref-

fende over het hoofd geziene aandoeningen", blijkt dat ook de Boot

van mening was dat de rachitis niet eerder als zodanig was herkend en

beschreven. Het blijkt niet dat hij kennis had genomen van Whistler's

werk.

De volgende publicatie verscheen in 1650, eveneens te Londen. Zij

was het werk van een groep van acht medici welke onder leiding stond

van Francis Glisson (1597-1677). In het voorwoord van hun werk

„De rachitide sive morbo puerili qui vulgo „The Rickets" dicitur, trac-

tatus" vermeldde Glisson, wiens naam overigens de enige is die de

titelpagina siert, dat hij vijf jaar met dit onderwerp bezig was geweest

en dat hij het in kleine kring had besproken. Het is niet onmogelijk,

dat Whistier al of niet rechtstreeks van de inhoud van deze besprekin-

256

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen