Studentenalmanak 1965 - pagina 274

/

nende schuldige langzaam binnengeloodst werd, „hierover nogmaals

ernstig beraad plegen en desnoods een onderhoud met de geneesheer-

direkteur aanvragen."

Dit laatste nu was niet nodig, want op de derde dag sinds Grevers

komst in het zieken-vertrek kwam de geneesheer-direkteur in eigen

persoon, -Grevers zelf was weggevoerd, hoewel onder hevige protesten,

wat bewees, dat tijdsbegrip omtrent wasbeurten en onderzoekuren hem

meer dan bijgebleven was. De geneesheer direkteur Dr. Miniand

Ploegsma, bij het verplegend personeel domweg „Ploeg" of „Ploegje",

vanwege zijn werkkracht, was iemand, die moeilijk van zijn stetoskoop

afstand kon doen en gedurende al zijn werkuren hing het instrument

als een ambtsketen om zijn schouders. Deze gewoonte was een symp-

toom van zijn hartstochtelijk engagement met de medicinale weten-

schappen, waarvoor hij zich stellig ten opzichte van minderen en zieken

niet schaamde. Het valt daarom te begrijpen, dat zaken betreffende

de ziekenverzorging — inzoverre, wanneer levensgevaar geweken was

en alle belangrijke medische experimenten verricht waren —, en vooral

zaken betreffende dat gedrochtelijk apparaat van de ziekenhuishouding,

van het beheer van borden en bestekken tot fijne organisatorische de-

tails, waarin het reglement niet voorzag, hem een doorn in het oog

waren. Ruzies onder bordenwassers loste hij altijd met een snauw en

een ontslag op, weerspannige ziekenzusters, die na sluitenstijd thuis

kwamen, mepte hij liever op de billen dan dat hij hen met een be-

grijpend woord terecht stelde en inzake klachten van zieken was hij al-

tijd zeer kortaf, hoewel, het moet gezegd, redelijk en rechtvaardig.

Zo was ook het onderhoud met Wijma en de zijnen, of eigenlijk de

korte monoloog tot Wijma en de zijnen, enkel en alleen een superieur

staaltje van ziekenhuisverachting, hoezeer ook zijn woorden pro forma

en reglementair juist waren. Tijd om te gaan zitten gunde hij zich niet

eens. Voor het bed van Wijma stond hij, bij het voeteneinde, in het

geometrisch middelpunt van het vertrek, zodat de drie zieken hun hoof-

den niet hoefden te keren om hem te zien. Hij sprak met stelhge stem,

die niet de minste interruptie duldde en na zijn rede wachtte hij niet

op repliek, maar verliet waardig de zitting, rechtop; de stetoskoop

schitterde om zijn schouders.

„Uw klachten zijn de direktie ter ore gekomen", sprak hij, „maar ik

274

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen