Studentenalmanak 1965 - pagina 275

kan U de verzekering geven, dat Uw bezorgheid over het ziekentech-

nisch beleid in het Gasthuis, — bij het uitspreken van het potsierlijke

woord ,,ziekentechnisch" kreeg zijn stem even een spottende draai —,

ongegrond is. De direktie kan U helaas niet inlichten over haar be-

weegredenen patiënt Grevers in Uw zaal op te nemen, maar zij heeft

de zaak stellig goed onderzocht. Patiënt Grevers is geen geesteszieke,

zoals een Uwer ten onrechte meende, hij heeft echter een zware ope-

ratie achter de rug, een beenamputatie, welke volkomen geslaagd is,

maar over de teleurstellingen van het beengemis is hij nu, ik zeg nu

nog niet heen. Ik hoop, dat U in de toekomst patiënt Grevers in zijn

herstelling zult bijstaan, hij heeft een moeilijke tijd gehad".

De verbluftheid had de hospitaalervaringen en de kwerulantenpraat van

de oud-onderwijzer Wijma geheel naar een ander tijdvak gestuurd, het

tijdvak, dat krap een minuut geleden geëindigd was. De vizie van Dr.

Miniand Ploegsma hield hem in een peinzend zwijgen gevangen, ook

zijn makkers, een bloemist met puzzel-aspiraties en een cipier van goe-

den wille, van huis uit al een zwijger, lieten geen woord vallen, maar

dachten met hun mentor mee, af en toe een steelse blik op zijn zicht-

baar lijdend aangezicht werpend. Drie bewegingloze prisma's van

peinzerij en onzekerheid geleken ze, in hun witte bedden, waarover

het dek bijna kreukelloos golfde. Het was zo, zoals Dr. Miniand

Ploegsma gezegd had, het ging hun niet aan. Wat zou er van het Gast-

huis worden, als de patiënten er de dienst gingen uitmaken? Maar

anderzijds, die reutelende Grevers was toch een ongenietbare kerel

met z'n periodieke „waaaat, waaaat" en z'n zusteroproepingen. Zou

dit niet te fiksen zijn, niet met een interim-regeling of een dwangbuis?

De medische wetenschap stond toch immers voor niets en kon toch

zeker ook in nietige gevallen als het hunne een helpende hand bieden?

De eerste, die in deze gedachtenstrijd kapituleerde, was de bloemist;

met een zuchtend „O, o, wat is het toch wat in de wereld", vatte hij

berustend het puzzelpotlood. De cipier bezweek onmiddellijk na

hem: de novelle uit het Herenblad had daaraan schuld. Wijma echter

bleef nog lange tijd bewegingloos.

Ze hadden het alle drie gehoord. Het moet 's nachts tegen drieën ge-

weest zijn, want alle lichten in het ziekenhuis waren gedoofd en de

ochtendhaan van de ziekenhuisboerderij heeft naderhand niemand ver-

nomen. Gelijk waren ze wakker geschrokken door een snerpend ge-

275

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen