Studentenalmanak 1965 - pagina 252

een parallel en een vingerwijzing

morbi anglici historia,

De taal is ons voornaamste communicatiemiddel. Zelfs daar waar men

zonder woorden zijn gevoelens kan overdragen, bijvoorbeeld op een

bank in het Vondelpark, is die situatie toch met behulp van de taal

ontstaan: „Zullen we een eindje gaan wandelen?"

Voor de wetenschapsbeoefenaar is de taal het enige communicatie-

middel. Ook indien hij gebruik maakt van schemata, grafieken of sym-

bolen dient hij eerst in klare taal te omschrijven wat hij daarmee

bedoelt. Een niet van een begrijpelijk onderschrift voorziene grafiek

veiduidelijkt nimmer, ergert steeds. Voor de wetenschapsbeoefenaar is

goed taalgebruik derhalve onmisbaar.

Het vóór-wetenschappelijk denken herkent de taal klaarblijkelijk als

een levend organisme. Men spreekt van krachtige, gespierde, lenige,

soepele, ronde taal. Een taal wordt geboren, ontwikkelt zich en sterft

tenslotte uit. Wij mensen nu hebben, zeker als wij wetenschap willen

beoefenen, er behoefte aan, dat onze taal gezond zij. Helaas loert het

bederf van alle kanten. Er is een periode geweest, dat onze taal door-

spekt was met galhcismen. Daarvan heeft zij zich inmiddels grotendeels

gereinigd. Vele, niet altijd even juist gebruikte, Franse uitdrukkingen

herinneren aan dat tijdperk. Zegt men niet van iemand die goed van

de tongriem gesneden is, dat hij „flux de bouche" heeft? Nu wordt

inderdaad door genoemde ingreep aan de tongriem tijdelijk speeksel-

vloed veroorzaakt, doch de wellevendheid eist dat men daarop niet

attendeert. Men bedoelt kennelijk datgene wat de Fransen met „flux

de paroles" aangeven.

Van de later gevolgde besmetting met germanismen draagt onze taal

nog steeds de littekens. Wij vinden „geëigend" wat „geschikt" is, doch

gelukkigerwijze heeft de ,,geschikte kerel" zich het predikaat ,,ge-

ëigend" nog niet toegeëigend.

De ziekte waaraan het hedendaagse Nederlands, en vooral dat wat in

gebruik is in de kringen der beoefenaren van de z.g. exacte weten-

schappen, het meeste lijdt, is de Engelse ziekte. Wij stellen vast dat

252

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen