Studentenalmanak 1970 - pagina 27

Er is nog een vijfde jaargetijde. Luister maar:

Als de zomer voorbij is en de oogste binnengebracht is, als de natuur er

haar gemak van neemt als een heel oud paard dat van louter vermoeienis

gaat liggen in zijn stal — als de late nazomer wegsterft en de vroege herfst

nog niet is aangevangen — dan komt het vijfde jaargetijde.

Nu is alles in ruste. De natuur houdt haar adem in; op andere dagen ademt

zo onmerkbaar, met een borst die zachtjes op en neer gaat. Nu is alles

voorbij; het baren, het rijpen, het groeien, het kuitschieten en het oogsten

— nu is het voorbij. De bladeren en de struiken en het gras, ze zijn er nog

wel, maar ze hebben op het ogenblik geen enkel nut. Afgezien van het feit

of er in de natuur een diepere bedoeling schuilgaat, het raderwerk loopt

niet meer. Het staat stil.

Muggen dansen in het zwartgouden licht; in het licht zijn werkelijk zwarte

tinten, diep goud ligt onder de beuken, pruimblauw op de heuvels... geen

blaadje dat zich verroert, het is heel stil. De kleuren zijn glanzend, het

meer ziet er uit alsof het geschilderd is, het is heel stil. Een boot, die

stroomafwaarts glijdt. Vergaarde schatten worden uitgedecia. Alles is in

ruste.

Dit duurt vier, misschien acht dagen.

En dan gebeurt er iets.

Op een ochtend ruik je de herfst. Het is nog niet koud; het is niet winderig;

er heeft zich eigenlijk niets verandert, en toch is alles anders. De dingen

hebben een keer genomen — er is iets gebeurd. De dobbelsteen bleef even

in evenwicht, aarzelde...ja...ja en viel toen op zijn andere kant. Nog lijkt

alles hetzelfde als gisteren; de bladeren, de bomen, de struiken, maar toch

is alles anders. Het licht is helder, spindraden zweven door de lucht. Alles

heeft plotseling een duwtje gekregen. De betovering is weg, de ban is

gebroken — en wat er overblijft is een duidelijke herfst. Hoeveel zul je er

meemaken? Dit is er één van. Het wonder heeft misschien vier dagen

geduurd, misschien vijf, en je wilde wel, dat het nooit, nooit voorbij zou

gaan. Het is de tijd van het jaar, waarin heren, die niet meer zo jong zijn,

ineens heel sentimenteel worden — het is geen verlate verliefdheid, het is

iets anders. Het is een optimistisch voorgevoel van de dood, het blijde

besef dat er een einde is.

De late zomer, de vroege herft, en dat wat daartussen ligt. Een korte tijd in

het jaar.

Het is het vijfde en mooiste jaargetijde.

Vm KALENDAS OCTOBRES Filistas 11e dies

VII KALENDAS OCTOBRES Z.K.H. Prins Johan Friso 1968

H e verjaeringhe Erasmus

III KALENDAS OCTOBRES Borgia 9e dies

25

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen