Studentenalmanak 1970 - pagina 202

ROOD GEEL GROEN

"... ik tracht persoonlijke fantasieën de werkelij'kheid binnen te schuiven,

werkelijkheidsgestïilte te geven. Er is geen sprake van de werkelijkheid

betrappen

of overmeesteren". f^

Voorzichtig formuleerde ik mijn woorden, geluidloos; langzaam knikkend met mijn \

hoofd. Plotseling begon de oude man tegenover mij te praten, zonder me ook |

maar een ogenblik bekeken te hebben: "Omdat elke dag op dezelfde manier terugkomt l;/

en verloopt, verlies ik geen enkele dag".

Ik knikte.

"Ik heb nooit het gevoel: dit moment komt nooit meer terug", ging de man verder,

"Het moment van drie uur, bijvoorbeeld, is even een verademing in het werk, wat

ik doe. De thee wordt rondgebracht; dat moment komt morgen precies zo terug,

en overmorgen, en ga zo maar door. Ik verlies niets, niets".

"Je wordt ouder", zei ik.

"Wie merkt dat nou? Ik leef alleen, er is niemand om me daai opmerkzaam op te maken,

niemand om het me te verwijten. Ik heb wel een beetje uitgekeken, ja...."

"Je bent dus tevreden", zei ik. "Je bent dus een soort verkeerslicht, groen,

geel, rood, groen, geel, rood."

P.B.

200

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen