Studentenalmanak 1970 - pagina 210

Langzaam werd de neger witter, hij' leefde nu al jaren

in het ghetto, maar nu werd hij dan eindelijk witter.

Elke avond stond hij voor de spiegel en bekeek zijn hele

lichaam tot zijn voetzolen toe.

Toch zou hij nooit helemaal een blanke worden, dikke

lippen hield hij toch en ook zijn kroeshaar zou een pro-

bleem blijven. Elke keer weer vloekend, wanneer

hij uit de bioscoop of de bus werd getrapt. Pas, wan-

neer hij tegenstribbelde begonnen ze te slaan en te

schoppen, de reden was dan voldoende, ze sloegen

tot het bloed in zijn ogen stond en pas als ze merkten

dat zijn tegenstand achterwege bleef, dat zijn lichaam

slap neerhing, pas dan hielden ze op en lieten hem

liggen. Tja, de onbeschofteling, de nikker, met

zijn vieze dikke lippen en zijn schaamhaar op zijn kop.

Hij was de verliezer, hij moest de verliezer zijn, anders

waren zij het Verdomme, zij de christenen, de verdwaalde

joden. Zij waren de geniepige volgelingen van hun God.

m.... t....

208

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen