Studentenalmanak 1970 - pagina 115

VERSLAG ALMANAKCOMMISSIE 1968 - '69,

uitgesproken op 28 maart 1969 ter Sociëteit L.A.N.X.

(De praeses heft de hamer, slaat krachtig een daartoe speciaal opgesteld

vaasje met zes anemonen aan stukken en begint:)

En toch hebben we U niet met de brokken laten zitten, hoewel, geachte

aanwezigen, we dit jaar te maken hebben gehad met brokken, breuken,

inbraken, gebreken en ontbreken, waardoor het jaarlijks doorbreken van

het almanakkenlicht bijna niet was aangebroken.

In onze meisjestrilogie "Riet haalt het niet", "Riet haalt het bijna" en

"Riet haalt het bijna niet" is, wanneer U de omstandigheden kent, de

neerslag van een twaalfmaandse draagtijd en de geboorte van ons v*dcht

duidelijk te lezen.

In deel I leest U, hoe Riet na het verlies van haar zorgzame ouders het

Hollandse landleven vaarwel moet zeggen en uitbesteed wordt bij een hard-

vochtige Groningse boer.

Deel II handelt over de jaren in Groningen en de zware arbeid onder het

juk der stugge Noorderlingen.

Deel III en gelukkig Iziatste deel van onze trilogie gaat over de moeilijk-

heden van Riet, die zij ervaart, wanneer zij in kennis komt met iemand uit

een beter milieu; de Groningse boerin werkt haar tegen, maar Riet zet

door. Het boek eindigt met de geboorte van haar eersteling en de slotpas-

sage, waarover de pers zeer lovend geschreven heeft, bevat een prachtige

natuurbeschrijving, die wij U gaarne lezen:

"Daar stond zij, in die sappige groene wei, zij stampte, het sopte onder

haar voeten, haar glanzende bruine ogen keken in die verre verten, zij

sperde de neusgaten wijd open, snoof, en proefde de zilte smaak van de

zeewind op de lippen. Eens zou haar telg, daar achter die verre horizonten

en einders triomfen beleven., O, het juichte in haar, alles vertelde het haar,

wanneer zij de nek boog en die kleine, slanke gestalte zag, de edelheid van

dat nog zo kleine hoofd, die zwakke en toch reeds zo krachtige benen. Ja,

zij zong het uit met de psalmdichter:

"Wil toch niet stug gelijk een paard weerstreven

Of als een muil door domheid aangedreven! "

Want had zij. Riet van de Hollandse veengrond, niet een schoon nageslacht

geteeld? Dit was haar grootste geluk, want is het niet het mooiste voor een

eenvoudige schillehit reeds bij de eerste keer een schoon renpaard te

werpen? "

Zo is het ook ons gegaan, wij kampten met moeilijkheden, de eerste slag

viel reeds vrij spoedig:

Juffrouw van S. verliet op een morgen haar woning in een zwaarmoedige

bui, hoe (of dat) zij gekleed was is niet bekend, zij is sindsdien echter

spoorloos. Een ieder, die inlichtingen kan verstrekken, wende zich tot de

politie in zijn of haar woonplaats of tot de Almanakcommissie te Amster-

dam. Een ongeluk wordt gevreesd.

113

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen