Studentenalmanak 1972-1973 - pagina 75

Bij zijn afscheidscollege op 19 maart 1971 zei Jonker, dat dit de laatste keer was,

dat hij iets mocht zeggen binnen de universiteit. Toen ik hem daarna namens de

gehele universiteit mocht danken voor zijn onbaatzuchtige dienst, reageerde ik

daarop met te zeggen, dat hij als emeritus het ius docendi behield en dat wij

hoopten, dat hij daarvan nu en dan gebruik zou maken. Maar Jonker had het goed

voorvoeld. Zijn emeritaat heeft kort geduurd. Op 3 juni 1972 hebben we hem

indrukwekkend op het Kerkhof van Balkbrug begraven.

Wanneer ik aan Jonker's laatste jaren denk, komt in mijn herinnering boven, het

ned, waarmee we in de Eglise Réformée de France in de ,,temps de Téglise" - de

tijd tussen Pinksteren en Advent - de dienst besluiten.

Sur Ie chemin, oü tu m'appelles

Ta force affermira mes pas.

Seigneur, ä l'ombre de tes ailes,

Heureux celui que tu tiendras.

Gerard Jonker heeft een toevlucht gevonden onder de vleugels van de Heer en is

daarin gelukkig geweest. De universiteit is dankbaar voor wat hij haar gaf.

W.F. de Gaay Fortman

73

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen