Vrije Universiteitsblad 1940-41 - pagina 184

1612 gebed en sprak vervolgens een kort openingswoord, waarin zij wees op den zegen, die van de Vrije Universiteit is uitgegaan en nog uitgaat. Voorts wekte zij de vrouwen op tot steeds meer activiteit in „Vrouwen V.U.-hulp," in verband waarmede zij in 't korf de actie dier organisatie besprak. Mevr. van Baren besloot met den wensch, dat G o d de Vrije Universiteit zal blijven zegenen, zoodat deze hoogeschool steeds meer zal blijken te zijn een zegen voor ons Nederlandsche volk. Causerie mevr. Lever—Brouwer.

Hierna hield mevrouw L. A. Lever— Brouwer een causerie over het onderwerp ; „Raken de V.U. en ons vrouwenleven elkaar ?' 't Is voor ons werk noodzakelijk — aldus spr. — dat we ons goed bezinnen op onze wederzijdsche verhouding. De school moet niet een vér begrip blijven, maar 't moet zóó zijn dat zij een stuk van ons leven is. Kan een universiteit een stuk van ons vrouwenleven zijn ? Dat lijkt dwaas, maar eigenlijk hebben wij vrouwen, haast ons leven lang in een hoekje van de collegezaal gezeten. De catechisatie . . . het lezen van artikelen in de kerkelijke p e r s . . . de kerk . . . de club en vereeniging brachten ons binnen de V.U. muren. Hoe meer wij bewust meeleven met al wat er rondom ons gebeurt, hoe meer wij ook zien, dat duizenden fijne verbindingsdraden gesponnen zijn, van onze V.U. naar ons eigen leven van allen dag. Het meest- voelen wij de gebondenheid aan de theologische faculteit door den Zondagschen kerkgang. Maar ook de litteraire faculteit heeft, vooral de laatste jaren, door het werk van Professor Waterink, grooten invloed op ons leven gekregen, terwijl de medische faculteit door Prof v. d. Horst en zijn Valeriuskliniek bij het lijden in ons leven is gaan hooren. Zelf plukken we haast dag aan dag de V.U.-vruchten, maar ook door onze kinderen zijn we aan de hoogeschool verbonden. Ik denk dan aan de duizenden leerlingen van de middelbare scholen, voor wie we de groote behoefte gevoelen aan in de Gereformeerde lijn geschoolde leeraren. Zonder de V.U. zou er een groote leegte zijn in ons leven. W e zijn zelfs misschien al te veel aan de V.U. gewend. W e zien haar misschien al te veel als een school die in stand gehouden moet worden, omdat ze zulk prachtig werk doet. En we vergeten dan hoe ze eigenlijk is een Godsgeschenk dat onze vaderen en wij gekregen hebben door hun geloof. En

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen