Vrije Universiteitsblad 1949 - pagina 35

De Vrije leergangen De schoolstrijd heeft voor een goed deel het politieke leven van de vorige eeuw in ons land beheerst. I n onze eeuw is die strijd geluwd, en de zgn. gelijkstelling van 1920 wordt wel het einde van den schoolstrijd genoemd. Inderdaad is 1920 een mijlpaal in onze geschiedenis. Sindsdien speelt het onderwijs-vraagstuk een veel bescheidener rol in het leven van ons volk. Sinds 1920 /.iet iren andere problemen het schoolvraagstuk verdringen, ook de wijziging in den aard der poHtieke samenwerking staat stellig met die probleemverlegging in verband. Toch bleven, al was de hoofdzaak beslecht, na 1920 nog aUerleï wensen onvervuld. Nog heel wat moeite zou en zal het kosten voor zulke, toch geheel gerechtvaardigde wensen, zijn vervuld: de uitwerking der gelijkstelling van het lager, de positie van het voorbereidend lager, en de subsidiering van het hoger onderwijs ^ijn voorbeelden van de problemen van later en tbgenwoordigen tijd. Maar spreken over onvervulde wensen wekt spoedig de gedachte als zou die vervulling alleen afstuiten op anderer onwil, terwijl wij zelf alles gedaan zouden hebben, wat er te doen viel. Volkomen fout, als men bedenkt, wat er nog aan onze eigen werkzaamheid voor het doen doordringen der Christelijke gedachte mankeert; volkomen fout, als men ziet, hoeveel terreinen er nog zijn in heel het uitgestrekte onderwijs-gebied, waar de Christelijke actie nog geen voet heeft gezet. Een der voornaamste niet-betreden gebieden is dat van de opleiding voor de verschillende Middelbaar Onderwijs-akten. Wel leiden meerdere docenten van Christelijke levensbeschouwing individueel voor een akte op, waarbij zulk een opleiding uiteraard tot één vak beperkt blijft en de gehele opleiding meestal bij één docent berust. Dringend nodig is een organisatie, welke deze opleidingen over de gehele linie, ook voor de 'zware' akten, regelt, en daartoe de meest bekwame docenten, elk in hun speciaal vakgebied, aantrekt. Onze Rooms-Katholieke landgenoten hebben' ons in de 'Tilburgse leergangen' daarvan een voorbeeld gegeven. Geen wonder, dat de Senaat der Vrije Universiteit gaarne zijn instemming betuigde met de gedachte van professor Waterink, om den stoot te geven tot de oprichting van 'leergangen', die de opleiding voor de verschillende M.O.-akten zouden ter hand liemen. Dit initiatief leidde tot overleg met Directeuren en Curatoren der V.U.; contact werd gezocht met andere grote organisaties op Christelijk onderwijs-gebied, en uit al dit overleg werd geboren de Stichting 'De Vrije Leergangen'. Het werk van deze Stichting is breed opgezet, zoals het gebied der M.O.-akten breed is. Onderling

totaal verschillende opleidingen vallen dan ook binnen de werkingssfeer der Stichting. Daar is allereerst de opleiding voor de Akte M.O. Lichamelijke Opvoeding onder de deskundige en actieve leiding van den heer Gordijn. Een veel en teveel verwaarloosd vak, die lichamelijke opvoeding. Meer en meer breekt het inzicht baan, dat het onderwijs niet beperkt behoort te blijven tot oefening van geest en hersens. Een volle dagtaak legt deze opleiding aan haar leerlingen, meest komende van de H.B.S., op, en drie a vier jaar vraagt het voor men klaar is voor het examen voor de akte P , die toegang geeft tot het leraarschap aan middelbare scholen. Dan zijn er de opleidingen voor de taai-akten; evenmin gemakkelijk, maar meer ingesteld op hen, die b.v. als onderwijzer, hun dag reeds gevuld hebben. Naast een A-akte, die speciaal de studie van de levende taal omvat, vindt men telkens de zwaardere studie voor de B-akte, welke meer bestudering van den historischen kant vraagt. De A-opleiding wordt niet alleen gevolgd door hen, die wat meer van de' taal 'voor eigen gebruik' willen weten, maar ook door hen, die zich door het leraarsambt voelen aangetrokken; immers de A-akte geeft toegang tot de lagere klassen der middelbare school; pas de B-akte geeft echter de volledige onderwijsbevoegdheid. Het groot tekort aan leraren bij het Christelijk middelbaar onderwijs is voldoende ideëel motief om velen aan de studie te zetten. Zij vinden bij de Vrije Leergangen opleidingen voor de talen: Nederlands, Engels en Frans, alle zowel A als B. Het examen Geschiedenis M.O. geeft dezelfde bevoegdheden als een B-akte bij de talen. De opleiding voor Geschiedenis, welke de Vrije Leergangen eveneens ter hand nemen, kent namelijk geen splitsing in A- en B-examen. Hetzelfde geldt voor Staathuishoudkunde, een diploma, dat niet alleen bij het onderwijs, maar ook in het bedrijfsleven veel wordt gevraagd. Alle opleidingen zijn mondeling. Behalve de Lichamelijke Opvoeding, worden de lessen meest gegeven op Zaterdagmiddag of 's avonds. Sommige der opleidingen lopen enigszins paralel aan studiemogelijkheden welke ook aan de Vrije Universiteit zelve bestaan; algemeen wordt aangenomen, dat universitaire studie in elk geval boven de M.O.-opleiding verre de voorkeur verdient om haar wetenschappelijker, breder en dieper gehalte. Universitaire opleiding gaat voor. Maar dat is geen reden, dat ook de Vrije Universiteit niet gaarne zou medewerken om voor hen, die om enige reden niet aan de universiteit kunnen studeren, een principieel en didactisch zo goed mogelijke opleiding mogelijk te maken. Wie meer van de Vrije Leergangen weten wil, vrage aan het bureau der Stichting het uitgebreide leerplan aan. Het adres verraadt den oorsprong: Keizersgracht 166, Amsterdam-C. P. J. V. 1983

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen