Vrije Universiteitsblad 1950 - pagina 34

h

' .

1"

1 i I• : ' ï

:' ; 1

j.

j

schakelen. Aan den eerstgenoemde werden de praktische vakken toevertrouwd. In Februari 1888 heeft hij met zijn colleges, die des Vrijdags gehouden werden, een aanvang gemaakt. Merkwaardig is, dat hij daarbij ook terstond de Zending inschakelde. Vanzelf gaf hij ook schetsen voor preken en bijbellezingen en liet de studenten oefeningen houden. Aanvankelijk zou deze tijdelijke maatregel met ingang van het jaar 1889 weer eindigen. Maar op uitdrukkelijk verzoek van den Senaat verklaarden beide curatoren zich bereid nog enigen tijd met hun hulparbeid verder te gaan. Zo heeft Van den Bergh tot Maart 1889 zijn lessen voortgezet, toen een ernstige ziekte hem noodzaakte naar Zwitserland te reizen voor herstel van gezondheid. De bedoeling zat voor, deze tijdelijke benoe~ming tot een definitieve te maken. I n de plaats van Hoedemaker zouden twee nieuwe hoogleraren benoemd worden. Naast Van den Bergh kwam voor den tweeden katheder ernstig in aanmerking Dr Geesink, predikant te Rotterdam. Men stuitte evenwel op een moeilijkheid: de gelden reikten niet om tegelijk twee volledige hoogleraren er bij in dienst te nemen. De curatoren waren sterk voor Van den Bergh geporteerd. Zijn benoeming, aldus oordeelden zij in Maart 1889, moest voorop gaan; hij had 'voor het tegenwoordige een benoeming niet bepaald afgewezen'. In de Faculteit dacht men er enigszins anders over. Kuyper schreef aan Keuchenius, den toenmaligen voorzitter van Curatoren, dat Geesink niet gepasseerd mocht worden. 'De ander kan wat helderheid van oordeel, scherpte van dialectiek en juistheid van voorstelling der zaken aangaat niet met hem in vergelijking treden. Wel wenschelijk was in hem meer diepte van gevoel, maar toch kan v. d. Bergh alleen, die dit in hooge mate bezit, het overige niet aanvullen. V. d. Bergh is geen wetenschappelijk man, Geesink • wel. Daarom zou de combinatie van beiden zoo gelukkig zijn'. De Faculteit sloeg voor, dat Van den Bergh het ambt zou aanvaarden zonder honorarium. De mogelijkheid daartoe bestond, omdat hij over voldoende eigen middelen kon beschikken. Terecht heeft hij deze gedachte verworpen. Hij deed zidks op een wijze, die den lezer van de stukken met diepe achting voor zijn karakterhoogheid vervult. Nog andere bezwaren opperde hij tegeii zijn benoeming. Heel zwaar woog hem daarbij de kwestie van de verhouding van de Vereniging, van welke de Universiteit uitging, tot de Gereformeerde kerken. Het verband tussen de Faculteit en haar behoorde volgens hem geregeld te worden. En wat hem persoonlijk betreft schreef hij 9 September 1889 aan Directeuren: 'Vergun mij daarom op den voorgrond te stellen, dat ik' mijzelf voor een zoo gewichtig ambt als hoogleeraar onbekwaam acht en daarenboven liever nog eenigen tijd in het Curatorium zou willen blijven, al ware het 2090

Het declaniatorium In de laatste weken werden weer enige groter opgezette uitvoeringen van het declamatorium 'De banier van het beginsel' door de betreffende comité's georganiseerd. Het is niet mogelijk van elke uitvoering een breed verslag te geven. Met een korte mededeling moet worden volstaan. Delft heeft op 5 April in de volle Westerkerk een zeer goed geslaagde avond gehad. Het bezoek en de uitvoering waren zéér goed. Declamator was Nico Dekker van Amsterdam. Medewerkenden: het kerkkoor en het kinderkoor onder leiding van Leen 't Hart. Een batig saldo helpt mee de kas van de V.U. te stijven. Rotterdam hield in het najaar van 1949 reeds een propaganda-avond met het declamatorium. De opkomst was toen best. Toch meenden de dames van Vrouwen V.U. Hulp, dat er nog een speciale vrouwenavond ook kon worden belegd. Die is dan Donderdagavond in de Statensingelkerk te Rotterdam gehouden en bijzonder goed geslaagd. Een flinke opkomst en een aandachtig gehoor. De algemene leiding was opnieuw bij Herman de Wolff. Declamatrice was Mevrouw A. Vegter-van der Tempel terwijl verder meewerkten: Rotte's Christelijk gemengd koor, dameskoor 'Melodia', Dubbelmannenkwartet 'Variante' en een kinderkoor. Tenslotte Den Haag-Scheveningeji. Een groots opgezette vergadering op 28 April in de grote Concertzaal van het Kurhaus te Scheveningen. Ook hier

slechts om eenigszins onder Gods Zegen te herstellen, wat door mij gedurende mijn lidmaatschap verzuimd werd'. Ziekte had hem verhinderd regelmatig aan de werkzaamheden deel te nemen. De oplossing uit de moeilijkheid werd gevonden door een benoeming tot buitengewoon hoogleraar. 7 October geschiedde deze. Maar het heeft nog heel wat moeite gekost, voordat Van den Bergh haar aanvaardde. En werkelijk opgetreden als hoogleraar is hij niet. Zijn kwaal verergerde zodat hij opnieuw naar Zwitserland moest trekken. Daar is hij reeds op 30 April 1890 overleden. Veel heeft hij gedurende zijn korte leven voor onze Universiteit niet kunnen presteren. Niettemin verdient zijn naam bij ons in dankbare gedachtenis voort te leven. Hij mag gelden als een voorbeeld van echte godsvrucht en ernstige levensopvatting. Hij zocht niet zichzelf, maar de eer Gods en het welzijn van Christus' zaak. Aan het belang daarvan wilde hij al het persoonlijke ondergeschikt gemaakt hebben. En dat is een goede regel, ook voor onze Universiteit. D. N^

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen